«Truth or Dare»

Μέρος 9

-Justin

Έτριψα τις παλάμες μου και έβαλα τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν μου. Πλησίασα και με κοίταξαν. Ήταν βρεγμάνοι, όπως και εγώ αλλά πραγματικα, ήταν το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε. Προσπάθησε να μου εξηγήσει και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία τώρα. 

 «Πού είναι η Ashlyn;» Η Faith με κοίταξε παραξενεμένη.

Γύρισα και κοίταξα πίσω. Ανασήκωσα τους ώμους, είχα την εντύπωση πως με ακολουθούσε. Την άκουσα να φωνάζει και χωρίς να το σκεφτώ άρχισα να τρέχω πίσω. Αυτή τη φορά και οι άλλοι τρεις ήρθαν μαζί μου. Φτάνοντας στο σημείο που την είχα αφήσει πριν ένιωσα την καρδιά μου να σταματά. Είχε εξαφανιστεί. 

«Πούστη!» φώναξα και τράβηξα τα μαλλιά μου.

«Δείτε εδώ». Ο Caleb σήκωσε ένα λευκό μαντήλι και το έφερε κοντά μας. «Τη νάρκωσε».

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Την επόμενη στιγμή τηλεφώνησαν στην αστυνομία. Το περιπολικό δεν άργησε να εμφανιστεί, μας έδωσαν κουβέρτες και μας είπαν να περιμένουμε κοντά στα αυτοκίνητα. Έψαχναν για ώρες και το μόνο που βρήκαν ήταν ίχνη από λάστιχα στο παρκιν απέναντι από την παραλία. Ένιωθα σαν να μη βρίσκομαι εκεί. Οι φωνές ακούγονταν μακρυνές. Εξασθενούσαν όσο περνούσε η ώρα. Έβλεπα τα πάντα γύρω μου να γυρίζουν. Στεκόμουν στο καπό ενός περιπολικού νιώθωντας σαν να με είχαν χαστουκίσει πολλαπλές φορές.

«Δεν πρέπει να μάθει τίποτα η μητερά της, δεν είναι ανάγκη να ανησυχίσει,» επέμεινε ο Magnus.

«Είσαι τρελός;» αναφώνησε η Faith. «Αν δεν είναι ανάγκη τώρα πότε θα ήταν; Αν τη σκότωνε;» Η λέξεις τρύπησαν τα αυτιά μου και αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω εμετό.

«Τι θα τους πούμε;» Αυτή τη φορά μίλησε ο Magnus.

«Πάντως όχι όλη την αλήθεια,» ψέλλισε εκείνη. «Μόνο πως μέχρι να επιστρέψει ο Justin είχε εξαφανιστεί».

-Faith

Γύρισα να τον κοιτάξω. Καθόταν στο καπό του περιπολικού και κοιτούσε το κενό. Ήταν κατάχλωμος και τα μάτια του γυάλιζαν. Είχε βουρκώσει και ένιωσα την ανάγκη να τον αγκαλιάσω. Την αγαπάει, ασχέτως αν φέρεται σαν γουρούνι.

Τον αγκάλιασα χωρίς να το σκεφτώ άλλο. Εκείνος με έσφιξε και άρχισε να κλαίει. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον η πρώτη φορά που συμβαίνει τόσο έντονα. Υπό άλλες συνθήκες θα τον ειρωνευόμουν, όμως το μόνο που κατάφερα να κάνω τώρα είναι να χαιδέψω τα μαλλιά του. Τον άφησα και έπιασα το πρόσωπό του στα χέρια μου. «Θα τη βρούμε καλέ μου,» του ψιθύρησα. «Θα είναι εντάξει».