BENİMSİN

10. Bölüm "KAÇIRILMAK"

Daha bölüme başlamadım ama nedense son derece komik bir bölüm ortaya çıkacakmış gibi hissediyorum dsajdas

İyi okumalar güzellerim...

▌▌▌▌▌▌

"Abi bu kız uyanmak bilmiyor!" Yakınımdan gelen ses yüzünden yüzüm buruşurken elimi ağrıyan enseme götürdüm.

"Kim uyanmak bilmiyormuş lan dingil?!" Kendime yeni yeni geliyor olsam da bana atılan lafa karşılık vermem kendi kendime göz devirmeme sebep oldu.

Hep diyorum, yine diyorum... Bir gün ölümüme hiç kimse değil, hatta Gazal bile değil, şu dilim sebep olacak.

"Sen ne zaman uyandın?"

"Gönül isterdi ki beynin çalışmaya başladığı zaman demeyi ama öyle bir vakit gelmeyeceği için maalesef bunu diyemiyorum." Derken gözlerimi açmış etrafıma bakınmaya başlamıştım.

Ellerim bağlı değildi, ama sandalyede de değildim. Üstelik burası Koral'ın beni getirdiği yer gibi saray odası değildi. Döküntü bir depoydu.

"Sonunda gerçekten kaçırılmış gibi hissettim kendimi." Sesim homurdanarak çıksa bile aldırmadım. Bu söylediğimi onların duymasına gerek yoktu.

Üstelik az önce kendimi kaçırılmış gibi hissediyorum dediğimde işin bu yerinde bir tuhaflık vardı. Bağlı olmam gereken yer, bu dökük depoydu; Koral'ın saray odası değildi. Hayatımda bir an olsun terslikler düz olmuyordu ki.

Ben daha ne diyeyim...

"Çok konuşuyorsun Gazel." Kapıdan az önce giren varlık... Pardon, meteor varlık bana ismimi kullanarak söylediği cümleye bir karşılık vermeyip yutkundum.

İstesem bir daha adımı söyler miydi?

"Aman aman nerelere geldik böyle, daha az önce kazulet bir surata bakıyordum." Ağzımın içinde gevelediğim laflardan hemen sonra yine dilimi tutamadım.

"Ne demiştin?" Gülümsediğinde sol yanağında beliren gamzesiyle gömün beni oraya, dememek için kendimi zor tuttum.

"Çok konuştuğunu söylemiştim." Dediğinde gülen yüzüm soldu. Olmuş muydu şimdi bu? Ben senin hakkında neler diyorum, sen bana gelmiş geveze diyorsun bilinmeyen yakışıklı beyefendi.

"Alındım, gücendim şuan beyefendi. Beni kırdınız." Derken sesim ciddiydi. Sözlerimle beraber kahkaha atan adama şaşkınlıkla bakan odada hâlâ bulunan korumanın dili tutulmuş gibiydi.

"Lütfen bu söylediğimi kötü olarak algılama. Ben çok konuşan kadınlardan hoşlanırım." Senin hoşlanıp hoşlanmamandan bana ne ama olsun. Belki hoşlanırsa her ne yapacaksa onu yapmaktan vazgeçerdi.

"Bir şey sorabilir miyim?" Derken soracağım şey yeni aklıma gelmişti.

"Tabii ki." Dediğinde izin verdiği için gülümseyip sonrasında ise kaşlarımı çatıp konuştum.

"O onun bunun çocuğu Akif nerede? Geri zekâlı herif beni o adamdan kurtarabilirdi de daha önce neden yapmadı bu?!" Dediğimde önce şaşırmış sonrasında ise bir kahkaha daha atmıştı.

"Seninle sanırım çok eğleneceğiz." Diyen adama cevap vermeden ayağa kalkıp arkamı silktim ve ona doğru adımladım.

"Artık dost olduğumuza göre daha güzel bir yere geçebiliriz diye düşünüyorum." Dediğimde gülümsedi ve kafasını sallayıp kolunu girmem için uzattı.