Hava buz kesiyor denilecek kadar soğuktu ve ben artık sürekli hasta olmaktan bıkıp artık kalın giyinmeye başlamıştım ki bu bi kıyamet alameti gibiydi,en azından bana göre.
Okula gitmek için hazırlandım ve kararlıydım bu sefer serviste Berkcan'la konuşmayacaktım,kendini ne zannediyordu bu çocuk,egoist pislik.neyse işte ayakkabılarımı yavaşça giyerken annem seslendi telefonunu unutmuşsun diye ee tabi,annem bu,gelip hiç verir mi!.Ayakkabılarımı geri çıkarmak zorunda kaldım,telefonu annemin elinden alırken wp'den gelen mesajı farketmemiştim.Ayakkabıları giydikten sonra evden çıkıo asansöre bindim ve mesajı o zaman gördüm,mesaj bilinmeyen birinden geliyordu:AYAKKABIN GÜZELMİŞ?!
Bu ne demekti şimdi,bu kimse daha demin benim yanımdaydı.Annem olamaz dı zaten telefonumu bana o verdi,evde başka biri uyanık olmadığına göre...
İşte bu an çıldırdığım andı
Hayır,çıldırmamın sebebi o saçma mesaj değildi.ASANSÖRÜN KAPISINI AÇAMIYORDUM
Tahminlerime göre bozulmamıştı,hatta olmam gereken kattaydım.Bunları düşünürken,asansörün buğulu camında kara bi gölge gördüm.Kadın mı erkek mi belli olmuyordu ama bu kadar güçlü olduğuna göre erkektir diye düşündüm(yani kaslıydı).bu düşüncelerim kafamın içinde bir saniyede geçerken,gölge de kayboldu ama asamsörğn kapısını açtığımda kimse yoktu,doğal olarak,benim oma çığlık atarak saldırmamı beklicek hali yoktu ya..
Tam o sırada beyinsiz servis şoförünün sabahın bu saatinde bencilce ayı gibi kornaya abanışı duydum ve içimden-kornayı siktin amk-dedim
Ben kornanın teşaşıyla servise koşarken karşı sokakta kapüşonla yüzünü örtmüş birinin hüçbişey yapmadan bana baktığını gördüm.Ama şimdi bunun için oyalanamazdım yoksa servisçi ebemi ikçekti.Servise bindiğimde ,sanki dünyadaki herkes bana düşman olmuş gibi bir tek Berkcan'ın yanı boştu.Yine o geribeyinliye kalmıştım.Ha tabi siz neden böyle dediğimi de bilmiyosunuz;Bu geribeyinli geçen hafta bana para teklif etmişti ne karşılığında biliomusunuz:ONUNLA YATMAM?!
