NEPENTHE ( YENİ HALİ İNTERNET SİTEMDE RZGARKESKİN.BLOGSPOT.COM)

NEPENTHE Bölüm 15

-James

Sabahın ilk ışıkları ile huzurlu bir şekilde uyurken şoför ve diğer adamların konuşma sesi ile uyandım,

"Onları gördün mü?"

"Hayır ne yapıyorlardı ki?"

"Birlikte yatıyorlardı."

"Bir de sevgili değiliz derler ben onların yaşındayken annem ile yatardım."

"Tamam sesini pek yükseltme."

"Ben yoruldum biraz arabayı sen kullan."

Arabanın durması ile Furkan da uyandı ve onların konuşmasına katıldı.

"Neredeyiz Beyler."

"Furkan abi yakında Türkiye'den çıkacağız."

"Güzel, güzel hızlı gelmişiz."

"Tüm gece hiç durmadan gittik abi."

"Yormayın fazla kendinizi biliyorsunuz enerjiniz lazım olacak, tırdan haber var mı?"

"Onu polisler çekmiş ama anlaşmışlar abi, yolda o da şimdi."

"Güzel, çocuklar kalktığında kahvaltımızı yaparız."

"Sen onların hallerini gördün mü abi?"

"Ne hallerini?"

"Birlikte yatmışlar gece, yan yanalar şuan."

...

Tam onların konuşmasına dalmışken Sylwia fısıldadı,

"Herkes kalkmış... Ve bizi çok yanlış anlamışlar. Hadi sen kalk yanlarına git ben de yarım saat sonra gelirim, ikimiz beraber gitmeyelim."

"Sylwia... Fazla abartıyorsun, onlar senin ailen değil bir açıklama yapmak zorunda değilsin. Mesela şuan beni öpsen seni yargılayamazlar bile."

"Ne!"

Yataktan hızla kalkıp bana baktı,

"Saçma sapan konuşmayı bırak da içeri geç, bir açıklama yapmak zorundayız."

Oflayarak kalktım ve kapıya yöneldim,

"Kuşları duydun mu sabah?"

"Ne kuşu James. Kuş muş duymadım."

"Yazık o yüzden işte bu anlamamazlık."

"Neyden bahsediyorsun sen?"

"Bizim çok yakıştığımızı söyleyip durdular cik cik cik cik."

"Kaybol!"

Gülerek odadan çıktığımda, herkes masaya oturmuş sırıtarak bana bakıyordu.

"Çok mutlu görünüyorsun James."

"Ah evet ben ne pozitif biriyim böyle."

Masaya oturduğumda şoför koltuğundaki adam gülerek dikiz aynasından bana baktı,

"Efendim kusuruma bakmayın ama yolda da olmaz ki."

Gülerek ona cevap verdim,

"Bir şey olduğu yok, üşüdüğünü söyledi ve yanıma geldi. Yalnız o varken böyle konuşmayın çok utangaç biridir."

O sıra Sylwia hızlıca gelip masadan kahvesini aldı ve aç olmadığını söyleyip koltukların olduğu yere gitti.

Masadakiler bana işaret yapıp kalkmamı söylüyorlardı, başta anlamadım daha sonra tabakta duran tostu alıp Sylwia'nın yanına gittim, fakat hiç de hoş karşılanmamıştım.