Macun || NefTah

Ben Zaten Öldüm || 20.Bölüm

Geldimmm... çok beklettim biliyorum sory... artık sadece hafta sonları yazacağım bunun içinde üzgünüm... bomba bölümler yeni başlıyor okurcuklar... istediğiniz şarkı varsa yazın bölümlerde multiye koyarım... çok uzattım bölüm başlasın

İstek şarkı: ?

Bölüm Şarkısı: Nazlı Öçal-Yoksun

&&&

Tahir: nefes...

"Ne var Allah aşkına"

Tahir: üzgünüm

"Bir fayda etmiyor artık"

Tahir: şimdi ne olacak

"Ne mi olacak? Bi süre görüşmeyeceğiz o olacak"

Tahir: nefes... ölürüm!

"Ben okulun başından beri her gün ölüyorum tahir..."

Tahir: ben senin kadar güçlü değilim nefes... biz birbirimize güç olduk... sensiz ben dayanamam nefes!

"Üzgünüm tahir... ama imkansız... artık biz diye bir şey yok! Üzgünüm..."

Diyip ağlaya ağlaya uzaklaştım. Okula gitmek istemiyordum bu kesindi... uyku uykuyu çeker derler hemen uyudum...

&&&

Gözlerimi araladığımda sabah olanları hatırladım ve gözlerim doldu... elimde bi fazlalık hissettim ve sağ tarafıma döndüm... dönmemle elimi tutarak uyuya kalmış bir tahirle karşılaştım... o anı bozmak istemedim çünkü bu sondu... o yüzden boşta kalan elimle telefonu alıp saate baktım... hassiktir yarışmaya 1 saat kalmış... hemen elimi çekip oturur pozisyona geçtim. Elimi çekmemle tahir uyandı ve

Tahir: tünaydın

Diyip güldü. Ben ise ne kadar istemesemde sinirli ifademi yüzüme takıp fırça atmaya başladım

"Ne işin var senin burada?!"

Tahir: ama nefes

"Ne ama! Ben sana bitti demedim mi?! Kafan mı basmıyo?! Çık odamdan!"

Tahir: peki

Diyip üzgün üzgün ayağa kalktı... hem kıyamadım hemde dayanamdım... ne kadar istemesemde -aslında çok istiyordum da, neyse- dayanamayıp sarıldım ona... son kez çektim kokusunu içime... son kez saeıldım ona... son kez huzuru yaşadım...

"Tamam yeter, şimdi çık lütfen!"

Tahir: en azından son kez sarılmama izin verdiğin için teşekkürler

"Anlayışla karşıladığın için teşekkürler, tahir abi"

Abi demele asıldı suratı, yaşça büyüktü benden, aramızda bir şey de kalmadığına göre "abi" demem normaldi. Ama yaşananlar unutulmazdı... anılar hafızaya silinmemek üzere kazınmıştı sonuçta... hem ilkler unutulmazdı ki... 

Tahir: bari abi deme tepem atay

"Yaşça büyüksün ama"

Tahir: adımla hitap et ölür müsün?

"Ben zaten öldüm ne yarar, peki! Abi demem istediğin olsun"

Tahir: son gez elveda sevgilim, hoş geldin nefes

"Elveda sevgilim, keşke gelmeseysin tahir"

Tahir: ula madem istemiyorsun, niye ikimizide yakıyorsun, neden yapıyorsun bunu bize!