Zmienna

Prolog

     Od dziecka widziałam inaczej. Szarzy ludzie przechodzący na chodniku, którzy jak ja nie mogą doczekać się swojej śmierci. Jednak są ludzie, którzy mnie nie rozumieją. Jedną z tych osób jest Rosa moja przyjaciółka. Ona jest taka poukładana i szczęśliwa. Przy niej czuję się jak nikt. Ludzie mnie omijają bo widzą we mnie tylko chorą nastolatkę, która nie umie kochać, która nie ma przyszłości. Ludzie gdy mnie widzą myślą, że ćpam, piję i palę. A to wszystko przez mój nietypowy styl ubierania i inny styl muzyki. Ludzie są niesprawiedliwi.          Chciałabym kiedyś zobaczyć świat gdzie wszyscy są szczęśliwi, nikt nie ma problemów, nie noszą samych czarnych ubrań jak Ponury Żniwiarz. Ale to nie możliwe. Ja to wiem i własnie to mnie totalnie przybija. Moja przyszłość? Dziewczyna, która jest w psychiatryku za próby samobójstwa.