Highschool Life

Chapter 7

Diana's POV

Naging masaya ang weekend ko dahil sa araw araw kami mag kasama... Practice lang kami ng practice kailangan namin ng talent show tsaka nag papractice kami nang pag model.. Kailangan naming manalo... Bakit? Ewan ko... Basta gusto ko manalo kami..

Ngayon papunta ako nang sch. Sabado ngayon pero kailangan namin mag practice basta sa sch. lang bawal sa labas.. Yung kahapon pala nakita ko si Marky kasama yung friend daw yun sabi ni Charles.. Ewan ko kung bakit alam niya? Basta sabi niya halata daw kaibigan yun... Tinanong ko nga pano kung girlfriend di ba? Sabi niya basta hindi yun...

Hindi na ako sumabay kay Charles kasi may pinuntahan siya kanina, sabi niya diretso na lang daw siya dito sa school.

Nakarating ako sa school at pumunta sa practice room naka assign kami sa practice room yung iba sa covered court yung iba sa audio room para surprise daw ang gagawin namin...

Nakita ko siyang naka upo sa may upuan sa gilid malapit sa may bintana at nag cecellphone.. Mahangin dito kasi nasa second floor kami yung buhok niya nililipad ANG GWAPO NIYA TALAGA! 

"Naglalaway ka na naman." nakangising sabi niya..

Hinawakan ko naman ang bibig ko.. Wala naman? Sh*t naman...

He chuckled and come close to me..

Napaatras naman ako nang atras hanggang sa maramdaman ko ang lamig ng pader sinabayan ng hangin at ang buhok ko ay nililipad pa.. Napahinto siya malapit sa akin at nilagay ang kamay sa ulo na parang sinusuklay yung buhok niya... Sh*t iba talaga tama ko dito.. Para bang may anghel sa gilid na para bang kumakanta... Ang sarap sa ears..

"Mag simula na tayo." natatawang sabi niya..

Anong nakakatawa? Bipolar...

Nag simula na kami ng practice at natapos nang madilim na... Ang hirap mag practice.. Nag cacrumps na paa ko sh*t!!

Aray!

Napahawak ako sa pader kasi paalis na kami... Napalingon naman si Charles sa gawi ko... Nakita ko ang pag aalala sa mukha niya...

"Sakit nang paa ko!" turo ko sa paa ko..

Dali dali niya ako pinaupo at hinilot ang paa ko bigla siyang napaiwas nang tingin at parang namula.. Namula siya?

Narealize ko na nakapalda pala ako.. tas nakataas yung isa kong paa... Sh*t naka syckling lang ako... Pusang gala.. Napahiya ako dun ah...

Agad ko namang binaba yung paa ko.. Kaya binalik niya ang tingin niya saakin...

"Uwi na tayo."

"S-sige." nahihiyang sabi ko..

(A/N: hindi ko pa ilalagay yung pag practice nila... Surprise na lang ^_^)

Gaganapin pala yung Mr. & Ms. Nutrition next week na.. Tuesday na.. Kaya malapit na kinakabahan ako kasi wala pa akong experience sa mga beauty contest na to...

Sana manalo kami...

Nakarating ako sa bahay... Nandito ata si Mama... Wala ata siyang pasok kasi bukas yung ilaw pero pati sa labas? Minsan lang yan buksan ah..

Because of my curiosity I slowly run and may nakita akong maleta. Maleta? Kanino yan..???

Nagulat ako sa nakita ko unti unting tumulo ang luha ko dahil sa nakita ko...

"P-papa..."

Si papa ba't ganyan itsura niya? Bakit para siyang binugbog?

Basag ang panga at may pilay ang kamay at paa... Anong nangyare sa kanya?

Lumapit ako sakanya at unti unting niyakap siya...

"Pa ano pong nangyare sayo?" naluluhang tanong ko...

Tinignan ko si Papa at tinignan niya si Mama kaya binalingan ko si Mama.

"Ma anong nangyare?" nakaturo ako kay Papa...

Nag pakawala naman si Mama nang malakas na buntong hininga....

"Napag tripan siya 'nak nang mga katrabaho niya.. Nainggit sa kanya kaya ayan binugbog at pinalo nang kahoy ang katawan" umiiyak na saad niya..

"Kahapon ko lang nalaman nasa trabaho ako at sabi ko pauwiin na lang si Papa mo.... Kaya nandito siya.. Sa awa ng diyos di masyadong malala yung nangyari... Sabi nga nang doktor maaring ma coma siya pero buti hindi naman" nakangiting sabi niya pero patuloy pa rin ang pag iyak niya...

"Kukuha ako ng private nurse para sa Papa mo" dagdag niya.

Ngumiti lang ako at nag paalam na pupunta sa taas.

Tinignan ko si Ash sa kwarto niya at nakita ko siyang tulog.. Napangiti ako kasi makikita niya na si Papa at matutuwa siya.. Pero ganun ang itsura ni Papa baka mag alala lang siya...

Nilakihan ko naman ang awang nang pinto at pumasok umupo ako sa gilid nang kama at inayos ang kumot at hinaplos ang buhok...

Bumalik ako sa kwarto para mag bihis at pagkatapos kong mag bihis...

Nahiga ako at tumingin sa kisame...

Naalala ko when I was a kid, around 5-6 yrs. Old. I have a best friend, a boy.. So hindi ko pala first time naging friend si Marky...

But one day, his real parents get him in his adopted parents... I felt so sad and alone that time... because no one wants me to be their friend... Nakilala ko mga kaibigan ko ngayong highschool lang.. Pero I'm happy because they always make me laugh...

Pero nasan na kaya siya? Baka nakalimutan na niya ako kasi mayaman na siya di ba?..

Natapos ang pag iisip ko nang biglang nag ring ang phone...

Number lang walang pangalan... Kanino kaya to?

Inaccept ko naman pero napangiwi ako sa narinig ko...

"He's mine so don't you dare approach him............................Charles is always mine... Mine understand--"

May sasabihin pa sana siya pero binaba ko na agad nagulat ako ... Pano niya nakuha yung cp no. ko? Dami na talagang stalker ngayon... Hayss ganda ko naman kung ganon? Grabe daming stalker ha...

Kahit anong alis ko sa isip nang sinabi nang babaeng yun... Di pa rin naaalis..

'Charles is mine and always be mine'

Katagang pa ulit ulit sa akig isipan... Sino kaya yun?

Sa kainisan ko ginulo ko ang buhok na para ba akong baliw dito sa loob....

**
Bumaba ako para makakain pero nakita ko sina Mama at Papa na nakaupo at para bang ang lalim nang iniisip..

Nilapitan ko sila para tanongin pero hindi pa ako nakakalapit nang mag salita si Mama....

"Ba't di na lang natin sabihin sa kanila ang totoo?" tanong ni Mama...

"H-huwag na... Kasi b-baka kung ano pa g-gawin ni Diana pag nalaman n-niya yun..." Umiiling na sabi niya..

Natigilan ako sa pag lapit sa kanila dahil sa narinig ko..... Ibig sabihin hindi totoong nabugbog o napagtripan si Papa?..

Di ko na tinuloy ang pag lapit sa kanila at tumakbo na papunta sa kwarto ko...

So nag lilihim si Mama?...

Hayss ano ba yan?....

Kainis naman...

Life is full of hapiness, sadness and experiences so don't give up no matter what happens... It's just a trial...