Missing you ➳ L.H

Letter three

P.O.V Luke

Langzaam maar zeker raap ik de brieven op die Ashton zojuist naar me gegooid had. Hij heeft gelijk, ik ben veranderd. Als ik uit gesnikt ben open ik de enveloppen en begin te lezen.

Bij de eerste brief stromen de tranen al weer om mijn wangen. De manier waarop ze zegt dat ik nooit moet veranderen, de vriendschap die ik heb met de band moet houden, het doet me pijn.

Ik heb alles verwaarloosd, alles.

Zachtjes strompel ik de trap af. De jongens zijn fifa aan het spelen. Ik loop naar ze toe en bied ze stuk voor stuk mijn excuses aan. Dan vraag ik wat Ashton in zijn hand heeft. Hij steekt de envelop naar me uit, zodat ik hem kan aanpakken.

''Voor jou'' fluistert hij bijna

Ik knik en al snel valt mijn oog op het nette handschrift.

''Chrissy'' spreek ik, bijna onhoorbaar, uit.

Ik open de envelop en vouw de brief los, mijn ogen glijden snel over de mooie letters.

From: Chrissy Hitt

To: Luke Hemmings, 5sos

Hoi Luke, ik weet dat ik gezegd had dat ik je alleen op woensdag en vrijdag brieven zou sturen, maar dit zal me niet gaan lukken. Er is zoveel gebeurd dat ik wel verplicht ben het vaker te doen, wil ik het aan jou vertellen. Dus, bij deze, hier is mijn brief weer.

Vandaag leek het een doodnormale dag te worden voor mij, geen school, het was zaterdag. Mijn moeder vroeg me of ik even naar de winkel wou gaan om boodschappen voor haar te huilen. Of nou ja, vroeg... ze dwong me zeg maar. Zo gaat het altijd, ik durf niet eens meer tegen te spreken.

Dus ben ik zoals mijn moeder vroeg naar de dichtsbijzijnde supermarkt gefietst en zette mijn fiets op de parkeerplaats. Toen ik naar binnen wou lopen voelde ik iemand op mijn schouder tikken.

Ik draaide een halve slag en gelijk had ik spijt van wat ik gedaan had.

Kevin stond daar, recht voor mijn neus, met zijn vrienden achter hem.

''Hey schat''

Zijn vrienden zaten te grinniken toen hij de nadruk op het woord 'schat' legde.

Ik draaide me om en zette het op een rennen.

Dom, dom, dom. Natuurlijk was Kevin veel sneller, en al was hij dat niet, dan had een van zijn vrienden mij wel te pakken gekregen. Oh ja, en ik was ook nog eens een afgelegen steegje ingerend.

Inmiddels lag ik al op de grond en had Kevin zijn zware lichaam bovenop mij geplaatst.

''Dacht je zomaar weg te kunnen rennen, schat?''

Ik voelde tranen opkomen in mijn ogen en voor ik het wist lag ik te huilen, op de koude grond, met Kevin bovenop mij. Ik was zo bang Luke, zo bang.

En toen gebeurde het. Het was verschrikkelijk.

Zijn vrienden bonden mijn handen vast met ducktape en over mijn mond werd ook een stuk geplakt. Schreeuwen had geen nut. Ze trokken mijn broek naar beneden en al snel volgde de rest van mijn keding ook.

Al snel lag ik alleen mijn BH en slipje. Ik werd helemaal gek. Ik begon te schoppen, te spartellen, te huilen, maar niks hielp.

Ik voelde me zo leeg Luke, zo leeg. Waarom hielp niemand mij? Mijn gezicht was inmiddels nat van de tranen, dat weet ik wel zeker.