In The Arms Of A Psycho [COMPLETED]

Kabanata 8

Kabanata 8

Dangerous

Nakatulog ako pagkatapos ng ilang minutong nakatitig lang sa kaniyang mga ginagawa. Pinagsuot niya ako ng damit niya at kumuha ng panty na kulay black. Pagkatapos noon humiga na siya sa tabi ko at tinabunan ang aming katawan ng comforter. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang naninigas niya paring ari na pilit na kumakawala sa kaniyang bagong suot na short. I'm too tired to ask him why it's still hard even if we made love three times. Parang wala naman siyang kapaguran kaya siguro nakatayo pa. He hugged me tight as my eyelids fell. Nakatulog akong nakakulong sa mainit niyang yakap. It feels home.

The next day, I was greeted with his small smile and a bacon, hotdog and pancake for breakfast.

I silently started eating.

Ngumunguya ako ng magsalita siya. "We'll go out today." He informed as he watch me chew the pancake he made.

"E di makakatakas ako?" Taas kilay kong tanong.

"Of course not. I won't make that happen. Baby, you're mine." Tumawa siya kahit wala akong mahanap na nakakatawa sa sinabi niya.

"Paano? Anong gagawin mo?"

"You'll find out later." He winked.

Tumango ako at nagpatuloy sa pagkain. After hours of waiting, we did go out. Hapon na ng dalhin niya ako sa labas. Pero... natawa na lang ako ng pinosas niya ang dalawang kamay namin. This psycho is really inteligent.

Naglakad-lakad lang kami. The silence was not that awkward for me because I'm busy appreciating the nature. Napakaraming puno, ang sarap din ng simoy ng hangin. Naririnig ko ang tunog tuwing umaapak ako sa mga tuyong dahon, and it somewhat give peace in my messy mind. Patuloy lang kami sa paglalakad ng makarinig ako ng lagaslas ng tubig. My eyes widened when I saw a river.

"Nagustuhan mo ba? Tell me." Halata ang pagiging kabado sa kaniyang boses na pilit niyang itinatago. I can see the excitement in his eyes as I stare at them. His Iris were shining as it stare at me with full passion.

"Y-Yes, para saan to?" Nakatingin ako sa dalawang upuan at lamesa na nakalagay medyo malayo sa ilog. May mga pagkain na natakipan kaya hindi ko alam kung ano ang mga laman. Pero sigurado ako na pagkain ang mga iyon dahil may nakalagay din na wine sa gilid. Sa tingin ko'y date ito dahil sa handa na nakikita ko.

"Is this a date?" I asked even if it's pretty obvious.

"Uh-huh." He nuzzled in the crook of my neck.  Ang kaniyang ginawa ay naghatid ng kilabot sa buong katawan ko.

"Let's go." Iginiya niya ako palapit sa kung saan namin gaganapin ang date namin. When sometimes I watch movies, I feel like watching and doing it in reality is lame. Lame kasi feeling ko yung mga ginagawa ng lalake ay malayo sa realidad. And I think what I thought is wrong.

Kumain kami ng tahimik. Medyo mahirap ang kumain ng isa lang ang kamay pero natapos naman namin iyon ng hindi nagsasalita, parang nagpapakiramdamn lang kami. Gusto kong siya ang magsimula ng usapan pero mukhang wala siyang balak kaya ako na lang ang nanguna.

"So, what was that for?" I shot him a look. I don't know what to think about his expression, it looks like he was kind of lost? Sad?

"I... I want us to have our date. First date. But..." Tumigil siya. He looks like he wanted to say something furthermore but something's stopping him.

"But?" I asked to encourage him to say what he feels.

"But... it seems like you didn't enjoy... you were silent the whole time." He said almost like a whisper. Hindi ko alam kung matutuwa ako o malulungkot sa ekspresyon niya. He looks like a child who wasn't able to join his bestfriends party because his parents doesn't want to. Malungkot siya dahil... hindi ako mukhang masaya sa naging date namin?