~
Koşarak odama girdiğim zaman, o soğukluğu iliklerime kadar hissetmiştim. Zaten ortam bir hayli karanlık, birde soğukluk girince tam o aklınıza gelen ortam "gerilim".
~
Yatağıma girer girmez tüylerim diken diken olmuştu bile neden mi, soğuktan falan değil, geçen gecelerden kalan birkaç "hatıra".
~
İnsanların hatıraları kendini mutlu veya iyi hissettirir ama benimkisi bambaşka sadece "korku".
~
Neyse artık hikayeye güzelce girişimizi yapalım,
~
Yatağıma girdim ve evde kimse yoktu. Yoktu derken yanii...
Neyse yatağıma girdiğim an sessizlik bürünmüştü, kulağıma gelen o sessizlik çınlaması...
- tık. tık.. tık... diye bir ses geldi, kalbim sanki kulağımda atıyordu. Hemen yorganın içine sarıldım ce aklıma yine o şeyler geldi, demekki evde tek başıma değilmişim. Sonra aniden bir gıcırtı sesi, hemde odamda. Korku iliklerime kadar işlemişti, yatıp, uyuyup, sabah olmasını istiyordum. Gelen ses odamdan gelmedi atireden geldi ama bu ses öncelilere benzemiyordu. Gittikçe azalan "tıklama" sesi.
~
Korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım boğazım acayip şekilde gıdıklanıyor ama öksürmemek için kendimi zar zor tutuyordum, niye tutuyorsam herhalde beni görmemeleri için. Evet burda yanılmışım birileri beni gözetiyordu. Buna daha çok dayanamayarak hemen yorganı hızlıca fırlatarak ayağımı vura vura mutfağa gittim. Bir yandan su dolduruyorum bir yandan antireyi gözlüyorum. Hemen suyumu içtim ve bir an olduğum yerde kalakaldım niye mi bende anlamadım kitlenmiştim ama hiçbirşey görmdim. Birden silkinip kendime geldim ve yatağıma tekrar girip sadece uyumayı bekledim ama...
