Tozlu Yollar

Başlangıç

Ben Arkana, ne kadim bir geçmişten geliyorum. Ne geleceye yön veriyorum. Olduğum gibiyim. Göründüğüm gibi.

Duyduklarımı duymak istemezmesiniz. Nede göre bildiklerimi görmek. İnanın ki bunu bende istemedim. Ama kaderime karşı gelemezdim. Kabullendim. Onları görebilmek şöyle duysun. Varlıklarından bile haz etmezdim. Üstelik onlardan korkardım. Ta ki yaşayanlar ve ölüler arasında ki bir yansıma olduğumu fark edene kadar.

Ben Arkana , okuduklarınız sizi hiç şaşırtmasın. Bütün bunlar benim hayatımın ta kendisidir. Sizlere bambaşka bir dünyanın kapılarını aralıyorum. Haydi ne bekliyorsunuz. Takip edin beni. Sonsuzluğa götüreceğim sizi. Tabi böyle bir şey varsa yaşayanların ölülerden bir farkı yok biliyor musunuz inanın ruhlar alemi daha renkli ve daha hareketli . Orayı seveceğim hiç aklıma gelmezdi ama ne yazık ki hayat sizin sandığınız kadar basit değildi. Ve öyle de oldu.

Yer Amerika/Newyork
Yıl 2018
Günlerden salı , soğuk ve rüzgarlı bir  havada attım kendimi dışarı , bir kaç evrak işini halledecek ve sokağın köşesinde ki fırından birkaç taze pişmiş ekmek, pasta ve ne bileyim tatlı,tuzlu kurabiye alıp gelecektim sözde. Halbuki işler böyle olmayacaktı. Dr. Senferin istediği listeyi odasına bırakmış, ofisime geçmiştim. Bir psikolog için oldukça serseri görünüyor olabilirdim. Üstüm başım dağınık ve saç sakal karışmış da olsa bu hayatın beni yorduğu her günün bir yansımasıydı sadece. Oysa halbuki ben insanların arasında sıradan olmayı seviyordum ve ondan böyle serseri gibiydim. Böylece hiç dikkat çekmiyor halkın içine karışıp rahat rahat gezebiliyordum. Ya diğerleri lüks arabalar , en iyi telefonlar. Marka kıyafetler ile dikkat çekme yarışında kayboluyorlardı. Benim için böyle bir şey söz konusu bile olamazdı. Haftaya ki programımı yanıma aldıktan sonra ofisin kapısını dikkatlice kilitleyip oradan ayrıldım. Yapmam gerekenleri biliyormuş gibiydim. Oysa ben rastgele yaşamayı severdim. Ama işlerin akışında gitmesini de çok önemserdim. Kaç SAT ofiste vakit geçirdiğimi hatırlamıyorum ailesi kendisiyle ilgilenmediği için içene kapanan küçük sandra için en uygun programı hazırlamaya çalışırken geçmiş olmalıydı bunca saat. Bir den saatin bu kadar geç olduğunu fark edince ofise geri dönsem orada mı uyuşan diye düşündüm halbuki evimde uzak sayılmaz 5 sokak ötedeydi. Attım kendimi sokağa yürümeye başladım. Köşedeki fırından istediklerini aldım. Eve en yakın caddeyi tercih ettim. Bir mezarlığın önünden geçmem gerekiyordu ve bu benim için çocuk oyuncağıydı. Saat gecenin 1i de olsa fırını açık bulmak oldukça sevindiriciydi. Düşüncelerimde kaybolmuş yürürken eve nasıl vardığımı bile anlamamıştım. Açtım kapıyı attım kendimi içeri . Elimdekileri salonda ki masaya bıraktım. Kanepeye uzanmıştım . Ki kedim Monaka da yanıma geldi ve çıkardığı o tatlı gırlamaları ile uyumamı kolaylaştırmıştı.

Uyandığımda mezarlıkta bulmuştum kendimi, üstelik ne dün gece alkol almıştım. Ne de sokakta ki serserilere takılıp eğlenmek için kendimizi mezarlığa atmıştık. Bana neler olduğunu ilerleyen zamanlarda anlayacak ve var olan gerçeği er yada geç kabul etmeye başlayacaktım. Bu benim hayatımdı. Benim hayatımda normale yer yoktu. Ölüler vardı. Aşk vardı. Aşkı uğruna her şeyi yapacak bir Arkana vardı. Üstelik her şey daha yeni başlıyordu.