თავი 4
ჰანამ იცოდა ტაის დამოკიდებულება ქუქის მიმართ და ისიც იცოდა რომ არც ქუქი იყო გულგრილი უბრალოდ რაღაც აკავებდა, და მაინც რატომ გვიჭირს ჩვენი გრძნობების გამხელა იმ ადამიანისთვის ვინც გვიყვარს? ალბათ პასუხის ეშინიათ, მაგრამ ესე პასუხი მაინც გეცოდინება.
– დღეს მარტო ხარ? ,– ამ ხმას მობრუნების გარეშეც ცნობდა ამიტომაც დააიგნორა.
– ვიცი არ მოგწონსვარ მაგრამ იქნებ თავიდან გაცნობის საშუალება მომცე?,– ნამჯუნი ვერ ხვდებოდა რატომ იყო ამ გოგოზე ესე ჩაციკლული მაგრამმ უნდოდა უკეთ გაეცნო.
– მომისმინე არვიცი რა განზრახვა გაქ მაგრამ ჯობია ახლავე გამეცალო სანამ კარგად გექცევი,– გოგომ თვალები მოჭუტა ვითომ დაშინებას ცდლობსო მაგრამ ბიჭისთვის უფრო სასაცილო იყო ვიდრე საშიში. – რაგაცინებს?!
– მე უბრალოდ... , შენ ძალიან სასაცილო ხარ – ჰანა გაწითლდა, რასქვია სასაცილო? სასაცილო რატომაა კლოუნია?
– გითხარი ერთხელ გამეცალეთქო,შენ რა ჩემს ნერვების მოსაშლელად გამოგაგზავნეს?,– ჰანამ ჩანთას ხელი დასტაცა და იქ გადაჯდა სადაც ბიჭი უკვე აღარ შეაწუხებდა.
პირველი ლექცია რომ დასრულდა ტაე ჰანასთან ერთად კაფეტერიაში მიდიოდა, ქუქიმაც გამოთქვა სურვილი მათთან ერთად წამოსვლის და რადგანაც ჰანამ პასუხის გაცემა არ დააცადა ეხლა სამივე ერთად მიდიოდნენ, გზაში ჰანა ტაის ხან მუჯლუგუნსს კრავდა და წარბებს აუთამაშებდა ხან უჩხვლეტდა და ხელს კრავდა ცოტა ახლო ახლოს იარეთო.
კაფეში ცოტა ხანში ჰობი ჯიმინი და თეჰიონიც შემოგვიერთდნენ, ჰანა ვის და ჯიმინს კომიქსებზე ესაუბრებდო ჰობი ტაის უყვებოდა სასაცილო ისტორიებს და დაეც მთელი გულით იცინოდა, მხოლოდ ქუქი იჯდა ჩუმად და დოინჯ შემოდებული ადევნებდა თვალს იქ მყოფებს, უფრო სწორად იქ მყოფს , ტაის.
