Oh My Allah... (VOLTOOID)

>deel 5<

S.safia jou ouders zijn niet dood..... ze leven nog....'      gechoqueerd kijk ik haar aan is dit waar? is dit een grap? is dit een droom? moet ik haar geloven? waarom zou ik ?  zij is degene die me verliet na de dood van MIJN ouders en nu zegt ze dit?........  
_______________________________________

Perspectief Safia: 'd.dat k.kan.n n.ie.t.t' zeg ik trillend 'Safia het spijt mij maar je moet me geloven maar het is eenmaal waar dat is ook de reden dat ik Samir heb verlaten.. ik kon niet tegen jullie liegen ...' 'i.k moet het Samir vertellen' ik wou op staan maar ze hield me tegen 'NEE!' schreeuwde ze 'SORY? HETB ZIJN OOK ZIJN OUDERS! HIJ HEEFT HET RECHT OP OM HET TE WETEN JA! EN DAT BEPAAL JIJ NIET! HET ZIJN MIJ OUDERS JA!' sisde ik boos. ze keek me geschrokken aan , 'ik weet dat ik het recht niet heb safia ik wet dan het JULLIE ouders zijn maar je moet me vertrouwen als jij een maar letterlijk maar een woordje zegt dan is alles verpest je ouders lopen in gevaar..' zij ze, met grote ogen keek ik dr aan ' hoe bedoel je ze zitten in gevaar' '(....) zit hier achter hij wild jou en Samir pijn doen hij heeft dit allemaal geregeld je ouders zitten in Frankrijk..'  'WATT!?'   zij ik gechoqueerd van hem is het wel de laatste dat ik dit verwacht hij zit achter me ouders?! waarom ja allah waarom? waarom gunt niemand ons rust? ' m.mag i.k naa.r  ze t.toe' zij ik huilend 'SAFIA word wakker luister je nou niet ? je zit in gevaar jij Samir je zoontje, Younes , Lamya!' zij ze bezorgd 's.sory ik moet g.gaan' zij ik met tranen . Ik nam de Kinderwagen en liep weg vanuit de park ... 

aangekomen bij de auto:  Ik deed Safouane in zijn maxicosie en deed de kinderwagen in de kofferbak ik ging langs de alberheijn en deed boodschappen.   ik reed terug naar huis. thuis aangekomen deed ik het rek open en vervolgens parkeerde ik de auto. Ik pakte safouane op en nam de boodschappen uit de auto ik deed de deur open en deed het alarm gelijk uit. Ik deed de deur dicht en deed Safouane in zijn box ik deed de boodschappen in de keuken ik keek op me telefoon en zag een bericht van Lamya:

'SCHATJE IK HEB GOED NIEUWS!' snel reageerde ik al met :

' hai liefii wat dan?'    vervolgens hoorde ik de bel ik schrok.. 

 ik keen in de camera beelden wie het was het was Lamya.. lachend deed ik open 'ik zat nog te reageren op je berichtje' zij ik  ik gaf dr snel en knuffel en zij dr kom binnen we plofte op de bank en zij dr ' vertel wat is het goede nieuws?' 'IK KAN WEER KINDEREN KRIJGEN' zij ze blij tranen die ik op voelde komen van geluk ' OMG I AM SO HAPPY FOR YOU' schreeuwde ik ' thnx schat maar wat is er aan de hand' ik schrok... 'u.uhm nik.s' zij ik snel 'vertel het maar' nee nee!  ik kan het haar niet vertellen dat is gevaarlijk!

Perspectief Lamya: ik zie het in dr ogen er is iets. 'Safia wat is er?' zij ik 'uh.m n.ik.s' zij ze stotterend dus er is wel iets ik zie dat ze het niet wil  vertellen... 'Safia doe niet zo wat is er je maakt me bang' 'z.zweer d.dat je n.iks z.egt tegen niemand! geen Younes! geen Samir!' ik knikte  wow... waarom mag ik niks vertellen aan NIEMAND? ze vertelde me alles 'Nou laats kreeg ik een berichtje van Ikram ze vroeg of we konden afspreken bij de park ze wou me iets belangrijks vertellen dus ik ging vandaag daar naar toe en toen vertelde ze me dat ze spijt had enz dus toen vroeg ik ja waarvoor ben ik hier enz toen zij ze ja je ouders leven nog... ik wou weggaan en tegen Samir zeggen maar ze zij dat het niet mocht ze zij tegen me ' Safia realiseer je het nu niet je zit in gevaar jij je zoon je broer lamya en younes ' en toen realiseerde ik me het pas ze zij dat (..) hier achter zit ze zij dat hij wil dat ik en Samir pijn leiden me ouders zitten ergens in Frankrijk maar ik mag ze niet zien het is te gevaarlijk..' zij ze huilend ik keek dr met grote ogen aan ik knuffelde dr en ze huilde alles uit net een klein meisje... ' het komt goed safia het komt goed vertrouw op allah..' kalmeerde ik haar ik kan het niet geloven...  is het waar? leven haar ouders nog?    pff ik weet het niet meer  safouane die huilde haalde ons uit onze gedachte. Wat wil (...) toch van ons?..

Perspectief Safia: Safouane die huilde haalde ons uit onze gedachte ik zie in Lamya dr ogen medelijden... ik liep naar Safouane toe en susde hem wat ik tilde hem op hij heeft vast honger... 

Hai schatjes hoe gaat het met jullie met mij goed hamdullilah Mij boek zit nu al in de #22 bij spanning ik wil jullie heel erg bedanken! En Sry dat ik lange tijd geen deeltjes heb geplaatst ik heb het namelijk weer druk met school mohim wat vonden jullie van het deeltje en heel erg bedankt voor de 45 stemmen ! Love naar jullie  laten we de 50 stemmen halen xx Schrijfster_HXL