My Butterfly

Κεφάλαιο 14

Υπάρχει ένας ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα.

Καλά πολύ ηλεκτρισμός.

Είμαστε στο σαλόνι εγώ, ο μπαμπάς μου, η μαμά μου και ο Ιάσονας.

Ναι κυρίες και κύριοι.

Ο Ιάσονας.

Ο μπαμπάς μου είναι έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό, επειδή ο Ιάσονας του είπε ότι είναι το αγόρι μου.

ΕΠΊΣΗΣ με έχει πάρει από την αγκαλιά της μαμάς μου και με έχει βάλει στην δικιά του.

Πάει μα μιλήσει ο μπαμπάς μου.

Διόρθωση.

Να ουρλιάξει, ήθελα να πω.

Αλλά εκείνη την ώρα ο Ιάσονας με πιάνει και με φιλάει ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΜΟΥ.

Εγώ είμαι σε κατάσταση σοκ.

Ο μπαμπάς μου αφού καταλαβαίνει τι γίνεται έρχεται με αρπάζει άγαρμπα από το μπράτσο και με πετάει στον καναπέ.

Πάει στον Ιάσονας και τον πιάνει από τον γιακά και αρχίζει να ουρλιάζει.

"ΤΗΝ ΚΌΡΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΆ ΑΓΓΊΞΕΙΣ. ΘΑ ΣΟΥ ΚΌΨΩ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ. ΠΡΌΣΕΞΕ LOVER BOY!"

"ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ."

"ΩΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΗΣΟΥΝ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΑΡΓΗΣΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙ. ΕΤΣΙ ΣΕ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΕΓΩ; ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΕΙ;"

Μου λέει ενώ δεν έχει πάρει τα μάτια του από τον Ιάσονας .

"Ό-όχι ε-εμείς δ-δεν...."

Δεν μπορούσα να μιλήσω από το κλάμα.

Πως μπόρεσες να μου το πεις αυτό ρε μπαμπά;

Εκείνη την ώρα ο Ιάσονας του δίνει μπουνιά.

"ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ..."

"ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΣΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ."

Τον διακόπτει ο μπαμπάς μου και αρχίζουν να παίζουν ξύλο.

"ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΑΝΤΡΕΣ, ΣΤΑΝΑΤΗΣΤΕ!"

Προσπαθεί να τους λογικέψει η μαμά μου, αλλά μάταιως κόπος.

"ΜΠΑΜΠΑ, ΙΑΣΟΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!"

Προσπαθούσα να πω, βασικά να φωνάξω ανάμεσα στους λυγμούς μου.

Κατά λάθος ο Ιάσονας μου έχωσε μια μπουνιά στο μάτι και πέφτω κάτω από την δύναμη που έβαλε.

Αουτς!

Πονάει ρε φίλε.

Πονάει πολύ.

"Νεφέλη;"

Ρωτάει ο Ιάσονας ανήσυχα και έρχεται κοντά μου.

Τον κοιτάω φοβισμένη.

"ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ ΦΎΓΕ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ ΤΏΡΑ. ΤΟΛΜΆΣ ΚΑΙ ΒΑΡΆΣ ΤΗΝ ΚΌΡΗ ΜΟΥ ΡΕ."

Λέει ο μπαμπάς μου μεσ' τα νεύρα και διώχνει με δυσκολία τον Ιάσονας, ενώ αυτός προσπαθεί να έρθει κοντά μου.

Τόση ώρα η μαμά μου έχει έρθει δίπλα μου, με έχει αγκαλιάσει και με παρηγορεί και κοιτάει ταυτόχρονα την μελάνια στο μάτι μου.

"Κοριτσάκι μου μην κλαις, η μαμά είναι εδώ."

"Πονάς πολύ;"

Με ρώτησε ο μπαμπάς μου ψύχρα, αλλά στα μάτια του φαινόταν η ανησυχία.

Κουνήσω αρνητικά το κεφάλι μου, λέγοντας ψέμματα.

Πονάω πολύ.

"Έχει πριστεί αρκετά. Θα σου φέρω λίγο πάγο."

Είπε η μαμά μου και έφυγε με προορισμό την κουζίνα.

Ο μπαμπάς μου, από την άλλη με κοιτούσε ψύχρα.

"Μπαμπά, σ-συγγν...."

"Δεν θέλω να στεναχωριέσαι, απλά θέλω να μην τον ξανά δεις και γενικά να κόψεις κάθε επαφή μαζί του. Είναι κακή επιρροή για εσένα."

"Μα μπαμπάκα εί-είναι το α-αγορ... φίλος μ-μου."

Πήγε να μου ξεφύγει «αγόρι», αλλά τα μπάλωσα, πιστεύω.

"Νομίζω κάτι είπα."

Λέει αυστηρά και με κοιτάει με ένα βλέμμα που δεν σηκώνει πολλά πολλά.

Δηλαδή που να του έλεγα ότι είμαστε και μαζί.

Βασικά νομίζω ότι είμαστε μαζί.

"Ε-εντάξει μπαμπά."

Μόλις το λέω αυτό μαλακώνει και έρχεται και με παίρνει αγκαλιά.

Πρέπει να δω τον Ιάσονα στο σχολείο, για να δούμε τι θα κάνουμε.

Ακριβώς εκείνη την στιγμή έρχεται και η μαμά μου με τον πάγο, με παίρνει και πάμε πάνω στο δωμάτιό μου.