same but different (based on after fanfiction)

Part 23

Μου έγνεψε ελαφρά και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα για να αρχίσω να μιλάω.

"Λοιπόν Χαρρυ θέλω να ξέρεις ότι τότε που σε γνώρισα στην αρχή δηλαδή πίστευα ότι θα μαλάκωνες και ότι δεν θα ήσουν τόσο αγενής.Όμως μετά άλλαξα γνώμη.Ήσουν τόσο κακός μαζί μου και αυτό με έκανε να νιώθω χαζή,ηλίθια που δεν μπορούσα να το σταματήσω,καθώς πέρναγε ο καιρός λοιπόν άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν δεν ήσουν αγενής.Έφτασε η στιγμή που είμαστε εδώ και μιλάμε ανοιχτά!Οπότε εγώ θα σου μιλήσω όσο πιο ανοιχτά μπορώ.Εγω-εγώ Χάρρυ νιώθω πολύ πολύ μικρά συναισθήματα για εσένα"κατάφερα να πω,ο Χάρρυ γούρλωσε τα μάτια του και με κοίταγε για τουλάχιστον 1 λεπτό.

"Άντε κορόιδεψε με τώρα θα το αντέξω"είπα και λίγα δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου.

"Όχι δεν,δεν θα σε κοροϊδέψω απλά ήταν λίγο απότομο όλο αυτό!"λέει 

"Ώραία πες τώρα εσύ τι νιώθεις για εμένα."του λέω και σκουπίζω τα δάκρυα μου.

"Σε μισούσα αλλά όχι με την έννοια ότι ήθελα να σε σκοτώσω.Θυμάσε τότε που ήμουν στο δωμάτιο της Μπριτ και ήθελες να αλλάξεις;Εε τότε πραγματικά σε μισούσα όμως μετά από καιρό μετάνιωσα και άρχισα να νιώθω μερικά πράγματα για εσένα..όχι ότι σε ερωτεύτηκα αλλά μου κίνησες το ενδιαφέρον.Αλλά τώρα αυτήν την στιγμή μόλις μου είπες αυτό θέλω να σου παραδεχτώ κάτι!Και εγώ νιώθω πολύ μικρά συναισθήματα για σενα Εμμα."λέει και πλησιάζει πιο κοντά μου,δεν το πιστεύω.Τα χείλια μας ακουμπάνε και το σκουλαρίκι του στόματος του με παγώνει αφού είναι μεταλικό ή κάτι τέτοιο.Απολαμβάνω τα χείλια του όμως μόλις συνηντοποιώ τι έχω κάνει τραβιέμαι αμέσως.

"Τι έπαθες;"ρωτάει ο Χαρρυ,

"Χάρρυ δεν μπορώ να το κάνω.!Είναι όλο τόσο περίεργο,μία είσαι ένας άγγελος και την άλλη εισαι ένας κόπανος"λέω,τον είπα άγγελο;

"Πώς,πώς με είπες;Άγγελο;"ρωτάει και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλια του.

"Μου ξέφυγε,απλά Χάρρυ ας το ξεχάσουμε.Συγνώμη"λέω γρήγορα και σηκώνομαι από το παγκάκι.

"Εεε περίμενε εσύ δεν είπες να πω ότι νιώθω για εσένα;Τα είπα και τα έδειξα κιόλας"λέει και με κρατάει από τον καρπό για να μην φύγω.

"Και πώς ξέρω εγώ πώς απλά με κοροϊδεύεις;Είχες πει κιόλας ότι δεν βγαίνεις ραντεβού.Φένεται ότι το κάνεις ψέματα"κατσουφιάζω και ρουφάω την μύτη μου.

"Όχι,δεν είναι ψέμα..τότε δεν ένιωθα κάτι για εσένα..και απλά το έπαιζα κάποιος."λέει και με βάζει να κάτσω ξανά κάτω.

"Χάρρυ,το κάνεις υπερβολικά δύσκολο"λέω σιγανά.

"Όχι,Εμμα εσύ το κάνεις δύσκολο.!"σε αντίθεση με εμένα φωνάζει.

"Εγώ φταίω που απλά δεν θέλω να με κάνουν σκουπίδι;Ε;Εσύ αυτό ξέρεις να κάνεις να κάνεις τους άλλους να νιώθουν σκουπίδια,πώς γίνετε να μην το κάνεις και σε εμένα;Το έχεις κάνει ήδη 100 φορές!"Φωνάζω,να πάλι καταλήξαμε να μαλώνουμε.

"Δεν θα σε κάνω ποτέ ξανά σκουπίδι και το εννοώ Εμ!"Φωνάζει με την σκληρή του φωνή..Κάτσε πώς με είπε Εμ;

"Θα το σκεφτώ!"φωνάζω και κάνω ένα βήμα προς την έξοδο.

"Αλήθεια;"ρωτάει ήσυχα τώρα.

"Ναι"λέω και εγώ..μετάνιωσα που του φώναξα.

"Ευχαριστώ"ειπε και με άφησε να φύγω.

Η αλήθεια είναι ότι τον αγαπώ όμως δεν μ'αρέσει τόσο ο τρόπος που τα κάνει όλα..και αν είναι απλά ένα παιχνίδι;Ε;Θα φένομαι γελοία.Που έμπλεξα.

[Θεοδώραααααα!Τα λέμε στο επόμενο]