ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ

Θυμάμαι ήμουνα παιδί κι υπήρχε Σοβιετία
και ζούσαν όλοι οι Ανατολικοί, μες στην απελπισία.
Τίποτα δεν τους άνηκε, ήταν όλα του Κράτους
και ζήλευαν τους Δυτικούς και τα υπάρχοντα τους.

Ήτανε οι Σοβιετικοί που ζούσαν στερημένοι
Ρουμάνοι, Βούλγαροι και Αλβανοί, που ζούσαν πεινασμένοι.
Τίποτα δεν εκάτεχαν, εκτός κι αν ήταν του Κόμματος, τα μέλη
κι ολημερίς τριγύρναγαν, φορώντας το κουρέλι.

Στέκονταν ώρες στην ουρά, να πάρουμε τυράκι
κι ουδείς ασκούσε κριτική, αν είχε και παιδάκι.
Δεν ζούσαν σαν τον άνθρωπο, ούτε είχαν ευτυχία
και ν' αγοράσουν ένα τζιν, φάνταζε ουτοπία.

Κάποια στιγμή κατέρρευσε, αυτή η ιστορία
κι έφευγαν απ' τις χώρες τους, να βρουν ευημερία.
Ήρθαν σε χώρες Δυτικές, με πείνα κι αφραγκία
και βρήκαν σπίτι & δουλειά, ασφάλεια κι ευτυχία.

Είδαν τα σπίτια τα ψηλά, είδανε και τα πλούτη
το μίσος τους, εφούντωσε και γίνανε μπαρούτι.
Τα ψέματα που μάθανε, σε όλη την ζωή τους
στα μάτια τους, κατέπεσαν κι ένιωσαν την ντροπή τους.

Ο Έλληνας δεν πείναγε, ούτε περνούσε ζόρια
ούτε ήταν ρακένδυτος, μα ζούσε δίχως όρια.
Ο Χότζας μας κορόϊδευε, μας είπε παραμύθια
κι εμείς πλέον αρνούμαστε, να δούμε την αλήθεια.

Θυμήθηκαν Εθνικισμούς, πολέμους κι ιστορία
και βάλθηκαν να ηγηθούν... "Μεγάλη Αλβανία".
Τον Έλληνα τον εμισούν, δεν θέλουν ν' αντικρίζουν
κι ότι δικό του, επιθυμούν, καθώς έτσι το ορίζουν.

Θέλουν πίσω Ήπειρο, Κέρκυρα, Θεσσαλία
σαν τον καιρό που έκανε κουμάντο, η Τουρκία.
Υβρίζουνε τον Έλληνα, Πατρίδα & Σημαία
και με τα χέρια μας κουνούν, την Αλβανή "Ιδέα".

Όταν μιλήσεις γι' Αλβανό, θα σε ειπούν Φασίστα
θα σε φωνάξουν Ρατσιστή, κακό και αριβίστα
Δεν θέλουν Ελληνικές φωνές, δεν θέλουν Πατριώτες
θέλουν μονάχα ανδρείκελα, πόυστηδ3ς & κότες.

Κατσίφα ήσουν μόνος σου, εκεί στους Βουλιαράτες
ανάμεσα σε πράκτορες, έχιδνες, τρομοκράτες.
Τώρα όμως που Έπεσες, έγινες αδερφός μας
το Αίμα σου, Σημαία μας και ο λόγος σου, οδηγός μας.

Το Αίμα ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ, με ψεύτικη Συγνώμη
ούτε αλλάζει ο Αλβανός την άποψη η' την γνώμη.
Ο Θεός δεν θέλει τ' άδικο και πάντα το διώκει
κι ο Έλληνας ΔΕΝ ΕΣΚΥΨΕ κι ας ζει μες στην Ευρώπη.

Κανένας δεν μας ρώτησε, αν θέλουμε άλλα Ήθη
αν θέλουμε να ξεχαστεί, ο Έλληνας στην λήθη.
Κανένας δεν με ρώτησε, αν θέλω ν' ανταλλάξω
Σημαία, Πίστη & Σταυρό, αν θέλω να τ' αλλάξω.

Εχθρούς είχαμε πάντοτε και μας μισούσαν όλοι
μα περπατούσαμε ορθοί και ρίχναμε και βόλι.
Ο Έλληνας δεν άλλαξε, έχει το ίδιο αίμα
την ίδια έχει καρδιά, δεν ζει μέσα στο ψέμα.

Έστεκε ως τον ουρανό, κοιτούσε μες στα μάτια
δεν μέτραγε απώλειες κι ας ήτανε κομμάτια.
Τα πλούτη δεν λογάριαζε, αυτό είναι ένας μύθος
μα για Λευτεριά πολέμαγε, οικογένεια και Ήθος.

Είσαι τώρα στο Πάνθεον, μαζί με Λεωνίδα
μαζί με τον Αλέξανδρο, κρατώντας την Ασπίδα.
Το αίμα σου ΔΕΝ χάθηκε, δεν πέθανες αναίτια
και από 'κει ψηλά, που βρίσκεσαι, μας δείχνεις τα Μεμέτια.

Υπάρχει η Πολιτική, υπάρχουν διαβουλεύσεις
μα αν αίμα πάλι δεν χυθεί, Ελλάδα θα στερέψεις.
Η Λευτεριά είναι φυτό, ποτίζεται με ΑΙΜΑ
κι όποιος μιλάει για βόλεμα, αυτό κι αν είναι ψέμα.

Οι σφαίρες που σε βρήκανε, χτύπησαν τις καρδιές μας
κι οι σάρκες μας, ματώσανε Έλληνα αδερφέ μας.
Πολύ το αίμα κι άδικο, να ξεχαστεί και πάλι
οι Έλληνες πια ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ, να σκύβουν το κεφάλι.

Έρχεται η ώρα σύντομα, για να επιλέξουν πάντες
σε ποια πλευρά, θε να σταθούν αν θέλουν, να 'ναι άντρες.
Πάντα υπάρχουν όρια κι υπάρχουν και κανόνες
που δεν τους γράφουν άνθρωποι, μα στέκουν για Αιώνες.

Ελλάδα μου, μη λησμονάς, μη κλαις και μη λυπάσαι
τα χώματα σου πότιζες, με ένα τσούρμο άντρες
Οι Ήρωες ΔΕΝ χάνονται, μα στέκουν ψηλά, για πάντα
ώστε να υπάρχει ΛΕΥΤΕΡΙΑ και Έλληνες Κομάντα.

Καλό Ταξίδι Κωνσταντίνε.....

Στο Φέρετρο σου, ακούμπησε μια Ταπεινωμένη χώρα.