İki yıl önce başlayan bu durumun böyle sonuçlancağını nasıl anlayamadılar!Onlar çoçukluklarından beri birliktelerdi oysa...En son ikiside birine kalbini ne zaman açmıştı? Liseye mi gidiyorlardı? Hayatı pervasızca yaşıyorlardı ve birlikteyken kendilerini ne kadar da iyi hissediyorlardı ! Şimdi hepsi sonu olmayan bir hikaye mi oldu?
Zıptıçıktı düşünmeye başladı ne zaman sevmeye başlamıştı ki Öküzü , iki yıldır birşeyler vardı aralarında bunu ikiside düşünmüyorlardı ama peki ne zaman anlam kazanmaya başlamıştı?
Sonra o günü hatırladı Öküzün ona "sevgili olabilseydik keşke ne güzel olurdu düşünsene" demişti, biliyordu sabaha ikiside unutacaklardı bu konuşmayı fakat o unutmadı o günden sonraki her birlikte buluşmalarında ,eğlenmelerinde,çekimlerinde o sözü hatırlamadan duramadı! Birbirlerinin ruh eşi olarak yaratıldıklarına emindi artık yanyana o kadar mükemmelerdi ki.... Sandı ki Öküzde böyle düşünüyor aslında içten içe ne büyük salaklık ama!! ve aylar sonra arkadaşlarıyla gittikleri o tatilde ona sordu;
"Öküz karar ver ya bana beni sevdiğini söyle sevgine sahip çık ya da sevmedigini söyle eskiden olduğu gibi eski arkadaşlığımıza dönelim"
Ama Öküz ikisinide diyemedi Zıptıçıktıya karşısında sadece korkan birini görüyordu ne seviyorum diyebildi ne sevmiyorum...Sadece kaçtı ondan arkasına bile bakmak istemedi resmen ve bu konuşma hiç yaşanmamış gibi davranmaya devam etti belkide cevabını bu şekilde veriyordu Zıptıçıktıya onu kırmamak için....Nasıl zayıf bırakabildi "beni" böyle izin vermemeliydim!
Sonu olmayan hikaye bizimkisi...
