one direction imagines(english and dutch)

je ex stalkt/bedreigt je (harry)

(YOUR POV.)

Je ex is de laatste tijd erg irritant bezig op facebook en in smsjes. Hij blijft steeds zeggen dat je beter af bent bij hem dan bij Harry, je vriendje van 1,5 jaar. Hij blijft steeds dreigen dat hij me anders zelf wel komt halen maar je weet dat hij te laf is om echt iets te doen. "Bye (Y/N), zie je morgen weer!" zegt (Y/F/N) tegen je terwijl ze de kleedkamer uitlopen. je legt nog wat spullen in je kluisje als je de deur open hoort gaan. "Hallo?" vraag je best creeped out omdat iedereen weg is. Net als je je omdraait wordt je tegen de kluisje aangedrukt en een hand tegen je mond zodat je niet kan gillen. "ik zei toch dat ik je anders zelf wel zou komen halen" zegt je ex, andrew tegen je terwijl je met grote ogen naar zijn grijnzende gezicht kijkt. "Dus, heb je het al uitgemaakt met die lopende krultang van je?" vraagt hij terwijl hij zijn hand van je mond langs je kaak laat glijden. je staat in shock een soort van versteend en slikt een keer. "N nee" stotter je onzeker terwijl je hem bang aankijkt. "je weet dat je van mij bent" zegt hij terwijl hij zijn handen op je middel legt. "Ik ben niet van jou, ik heb het uitgemaakt met je voor als je het vergeten bent" zeg je als je ineens moedig voelt en hem een duwtje geeft waardoor er meer ruimte is tussen jullie. "Weet je nietmeer wat ik je heb geleerd, heb respect naar mij trut" zegt hij terwijl hij je polsen zo strak vastpakt dat het pijn doet. "En als je het morgen nog niet uitgemaakt hebt met die klootzak van je, dan kom ik het persoonlijk doen en dan kom je er niet zo makelijk vanaf" sist hij tegen je terwijl hij je polsen loslaat en je nog een harde duw geeft waardoor je hoofd tegen de rand van je kluisje die nog openstond knalt. Je voelt het bloed langzaam door je haren glijden terwijl je andrew weg ziet lopen. "en trouwens, als je je vriendje hier over vertelt, weet ik je te vinden" zegt en geeft je een ijskoude blik voordat hij de kleedkamer uitloopt. Je begint te snikken terwijl je je hand op de wond op je hoofd legt. Hoe moet ik dit ooit aan Harry vertellen?

Zenuwachtig en hopend dat Harry niet thuis is loop je het huis wat je met Harry deelt in. "(Y/N)? Ben jij dat?" hoor je hem zeggen en meteen vormt er een knoop in je maag. Als je binnen komt loopt Harry eerst grijnzend op je af maar als hij je gezicht ziet verdwijnt zijn grijs en kijkt hij bezorgt. "mijn god (Y/N), wat is er gebeurt" zegt hij terwijl hij naar je toe loopt en meteen breek je uit in tranen uit en begraaf je je gezicht in zijn schouder. Hij wilt je haar strelen maar als hij over de wond gaat schiet je een beetje ineen door de pijn en je voelt hem voorzichtig de haren eromheen aan de kant doen om de wond te zien. "Hoe kom je hieraan?" vraagt hij terwijl hij de wond beter bekijkt. "I ik ben gevallen" stotter je nerveus en je merkt aan harry dat hij je niet gelooft. Als hij je handen wilt pakken ziet hij de plekken die de handen van andrew achtergelaten hebben. "Wie heeft dit gedaan? en nu de waarheid" zegt harry terwijl hij je streng maar bezorgt aankijkt. Je bent even in gevecht met je eigen gedachtes maar besluit het aan harry te vertellen. "H het was Andrew... Hij blijft me maar berichten sturen dat ik bij hem zou horen en dat hij me anders wel zou komen halen en... ik dacht dat hij zat te bluffen maar vanmiddag kwam hij naar de kleedkamer van gym toen iedereen weg was en..." je komt niet verder want je begint zo hard te huilen dat je er niks meer uit krijgt. Harry trekt je voorzichtig naar zich toe terwijl hij voorzichtig -bang voor andere verwondingen- over je rug wrijft. "H hij zei dat hij m morgen zou komen als ik h het vandaag niet m met je uit zou maken" snik je terwijl je je armen strakker om hem heen slaat. "Het komt allemaal goed baby girl, ik ben de hele tijd bij je en die dipshit komt niet bij je in de buurt" zegt hij sussend terwijl jij doorsnikt