Όλα είναι τόσο απλά εδώ μέσα. Δεν υπάρχει τίποτα να ξεχωρίζει σε αυτό το δωμάτιο που να σου κινεί την προσοχή. Κάτι ιδιαίτερο είναι εξαφανισμένο εδώ μέσα. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα ήταν έτσι εδώ μέσα. Δεν νιώθω τίποτα. Αυτό θέλουν. Να μην νιώθω τίποτα, να μην καταλαβαίνω τίποτα. Η εικόνα αυτού του σιχαμερού άνδρα όμως κυριεύει ακόμα το μυαλό μου. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Μακάρι να μπορούσα.Νιώθω τα άγγιγμα τα του και σιχαίνομαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Βαρέθηκα, κουραστικά να τον βλέπω να μου λέει αυτά τα πρόστυχα βρωμερά πράγματα αυτά τα ψέματα για τους γύρο μου, αν και τώρα δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι όχι .
Έχω χάση την αίσθηση της σκέψης. Δεν μπορώ να καταλάβω την αλήθεια από τα ψέματα. Τον πόνο από την χαλάρωση. Το κλάμα από το γέλιο.Δεν μπορώ να σκέφτομαι τίποτα εδώ μέσα. Έχει αδειάσει το μυαλό μου.
Η μουσική στα αυτιά μου είναι οι κραυγές του. οι κραυγές που του προκλήθηκαν όταν το μαχαίρι που κρατούσα σφιχτά διαπερνούσε το κορμί του. Χαμογελώ σε αυτή την ανάμνηση. Πήρα την καλύτερη εκδίκηση... Ας πρόσεχε... Μία φορά έκανε ότι ήθελε με το κορμί μου, την δεύτερη όμως του είχα υποσχεθεί πως θα είμαι εγώ ο κυρίαρχος αυτού του παιχνιδιού.
Μπαίνουν οι άντρες με τα λευκά, έχω σιχαθεί το άσπρο χρώμα, θέλω τόσο έντονα να το χρωματίσω με το κόκκινο, το χρώμα τους, με ακινητοποιούν, και μου κάνουν μια ένεση , αρχίζει το σώμα μου να γίνεται αδύναμο, έχω μουδιάσει ολόκληρη. Καταλαβαίνω πως μουδιάζω βλέποντας τα χέρια μου να ζαρώνουν. Έχει αρχίσει το σώμα μου και αλλάζει επικίνδυνα. Τα μαλλιά μου αρχίζουν να αραιώνουν, να πέφτουν. Δεν ξέρω τι το προκαλεί αυτό. Ούτε και με νοιάζει.
Οι γιατροί είναι τόσο ψυχροί απέναντι μου, τους μισώ. Θέλω να φύγω από εδώ μέσα, αλλά και να φύγω, που θα πάω; Κανείς δεν μου δίνει σημασία πλέον. Όλοι με φωνάζουν τρελή. Δεν υπάρχει κανένας αληθινός άνθρωπος κοντά μου.Μόνο η φανταστική μου φίλη, η Tana Αυτή μόνο μπορεί να με καταλάβει. Μόνο αυτή μου κάνει παρέα πλέον, είναι η μόνη που μου έχει μείνει. Η Tana είναι αυτή η φίλη που αναζητούσα πάντα. Δεν με κατηγορεί ποτέ. Είναι πάντα με το μέρος μου. λέει συνέχεια πως έχω δίκιο.Μπαίνει μέσα ένας με κάστανα μαλιά και γαλάζια μάτια, τον λένε Jeff δεν ξέρω γιατί έχει κολλήσει, δεν ξέρω τι θέλει από μένα Με χαιρετάει χαμογελώντας, όμως εγώ νιώθω πως είναι αδιάφορος απέναντι μου. Νιώθω πως το μόνο που θέλει είναι να με κοροϊδέψει, όπως κάνουν όλοι.
Δεν λέει τίποτα, στέκεται απλά λίγα μέτρα μακριά από το κρεβάτι μου και με κοιτάει, με μία νοσοκόμα δίπλα του. Αυτή την νοσοκόμα, την μισώ. Με την Tana την αποκαλούμε φίδι, γιατί είναι ψηλή και αδύνατη και μου θυμίζει φίδι. Την φωνή της την αισθάνομαι σαν τον ήχο που κάνουν τα δηλητηριώδη φίδια πριν επιτεθούν. Απλά την σιχαίνομαι Και εκείνη με σιχαίνεται.Μου το δείχνει κάθε μέρα πως δεν με συμπαθεί. Όταν μου δίνει το φαγητό με αυτή την ξινισμένη φάτσα. Δεν τρώω πλέον. Μπορεί να έχουν βάλει κάτι μέσα και να θέλουν να με σκοτώσουν. Είμαι πολύ αδύνατη. Η Tana λέει πως πρέπει να τρώω, όμως εγώ φοβάμαι.
YOU ARE READING
Crazy bloody love
HorrorΕδώ επικρατεί το άσπρο χρώμα, άδειο όπως άδεια νιώθω, τόσο καιρό δεμένη δεν νιώθω ποια το σώμα μου, τα δάκρυα έχουν στερέψει, η φωνή μου έκλεισε, ξανά βλέπω αυτόν τον σιχαμερό άνθρωπο, ορκίζομαι τον σκότωσα, είδα το κόκκινο χρώμα να κυλάει από το σώ...