Kabuk tutmuş acıyor eski yaralar
Ben ise bir hissizlik mertebesinde
İnsan gönülce doymazsa olur mu bahtiyar
Bulursun kendini aşkın tesniyesinde
.
Dal kırılır kuru yaprak düşer yere
Bizse ömrün devriyesinde gezer olduk
Bırak artık hayat!Geç anılar dümenine
Biz hasretin yokluğuyla âbâd olduk
