Oh! My Dear Minister (ခ်စ္လွစြာေသာ အမတ္မင္း)

အပိုင္း-၁၄

အရင္ရက္တုန္းက အေၾကြးက်န္ထားတာကို လာဆပ္တာပါ၊ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အေၾကြးဆပ္သြားပါတယ္၊

ခ်စ္လွစြာေသာ အမတ္မင္း (အပိုင္း-၁၄)

@@@@@@@@@@@@@@@@

လ်န္က ေနအိမ္ဟုတ္ေသးရဲ႕လား

@@@@@@@@@@@@@@@

တကယ္ဆုိ က်င္းဝမ္၏ ခႏၶာကိုယ္က သိပ္ျပီး အားနည္းလြန္းေနတာ၊ ဒီေလာက္ အပင္ပန္းခံဖို႔ မသင့္ဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ က်င္းဝမ္ ေသြးေၾကာကို အာရံုစိုက္ေနရင္းမွာပဲ အျမင္အာရံုေတြ ခ်ာခ်ာလည္လာျပီးမွ သလြန္ေပၚမွ စူးအာေပၚသို႔ တအိအိႏွင့္ ျပိဳလဲက်သြားေလေတာ့သည္။

က်င္းဝမ္ မည္မွ်ေတာင္ အိပ္ေမာက်သြားတာလဲ ဆိုတာကို မသိလိုက္ပါပဲ သတိရလာေတာ့ မီးေရာင္ေတြ ထိန္လင္းေနေသာ ညနက္၏ နန္းေဆာင္တစ္ခု အတြင္းဝယ္ ျဖစ္သည္။ စူးအာ..၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကိုယ္ေပၚမွာ ျခံဳလႊမ္းထားတာကို ဖယ္ခ်လုိက္ျပီးမွ နန္းေဆာင္အျပင္သို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့ေတာ့ အနက္ေရာင္ အရိပ္တစ္ခုက နန္းေဆာင္အျပင္ဝယ္ တည္ျငိမ္စြာ ရပ္ေန၏။ လေရာင္ေအာက္မွာ ရွင္းလင္းေသာ အျမင္အာရံုကို ရလုိက္မွ က်င္းဝမ္ ဝမ္းသာရမလား၊ ဝမ္းနည္း ရမလားဟု စတင္ေတြးေတာမိလာသည္။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေသဆံုးသြားျပီလား၊ တမလြန္မွာ ျပန္ဆံုၾကျခင္းလား၊ က်င္းဝမ္ မွင္တက္စြာ ေငးေမာေနျပီးမွ ေျခလွမ္းေတြ တည့္မတ္စြာ ရပ္တန္႔သြား၏။

"စူးအာ"

"မင္းသတိရလာျပီလား"

ဒီအေမးစကားက က်င္းဝမ္က စေမးရမွာ မဟုတ္ဘူးလား၊ သံုးလေက်ာ္ေတာင္မွ က်င္းဝမ္ သူသတိရလာဖို႔ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ျခင္းမွာ သူက က်င္းဝမ္ မသိလိုက္ခင္မွာ ျပန္ျပီး သတိရလာခဲ့သည္လား၊ ဒါက နည္းနည္းေတာ့ မတရားဟု ခံစားလုိက္ရျပီးမွ နန္းေဆာင္အတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္ရန္ လွည့္လုိက္ေတာ့ ခါးဆီသို႔ သိုင္းဖက္လာေသာ သန္မာမႈေၾကာင့္ က်င္းဝမ္ ေရွ႕မတိုးႏုိင္ပဲႏွင့္ ရပ္လုိက္ရသည္။

"အစ္ကိုႏွစ္က ေျပာတယ္ ဝမ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္မလြတ္ႏိုင္ဘူးတဲ့ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မႏိုးလာဘူးလို႔ ေျပာတယ္"