Yalnızlığımın Sonbaharı
Tüylerimi ürperten bir sonbahar akşamında,
Gece lambasına kafalarını vuran haşereler gibi yalnızlığımın karmaşası.
Kulaklarıma ulaşan denizin sesinde anlatılmak istenenler saklı,
Gerçekle hayaller birbirine sarılmış sımsıkı.
*****
Söylenilecek sözler rüzgarla sürüklenen bir yaprağın ucunda şimdi,
Önünü göremeyen kaptansız bir gemi gibi yalnızlığımın tehlikeli perdesi.
Yere konup çürümeye mahkum her yaprak, yarım kalan cümlelerimizin sonu.
Suskun ve yine yalnızız birbirimizin baharında.
*****
Bulunduğum karanlıkta beni aydınlatan,
Dolunaydan en uzakta olan bulut kadar yalnızlığımın özgürlüğü.
Yıldızlardan arınmış bir gökyüzünün saflığı altında,
Yine de gözlerimin önünde yıldızlar kaymakta.
*****
Sonu olmayan terkedişlerin eteğinde yine,
Tek gidişlik bir bilet.
El sallayanı olmayan ufak bavullu yolcu gibi yalnızlığımın gözle görülebilirliği.
Islanmış bir mendilin çırpınışlarında gözlerim nemli.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN GERİYE ( Şiir Durağı)
PuisiŞiir, insanın kendine ve etrafına farklı bir gözle bakması için açılan bir pencere gibidir. O pencereden ne kadar sık ve ne kadar yakından bakarsak kendimizi o derecede sonsuzluğa açılan bir dünyada buluruz. Bu dünya hissettiklerimizi ilk anlayabile...
