Saplantı 2- Farklı Yönler

Zafer (Düzenlendi)

(Berkin'in ağzından)

Planım tıkır tıkır işliyordu. Övgü, Alya ve Akın ile  birlikte pamuk şekeri almaya gittiğinde, Övgü'nün telefonunu çantasından çıkardım. Onlar tekrar yanıma gelene kadar, işimi bitirecektim. Telefonda kilit olmaması işimi kolaylaştıracaktı. Bir de kilit kırmakla uğraşmayacaktım.

Kilidi yukarı kaldırıp telefonu açtım. Kerimden bir mesaj geldiğini gördüm.

Bir şans istiyordu. Ne hakla istiyorsa...

Ona hemen cevap verdim.

''Tabii, buluşalım. Sana ihtiyacım vardı zaten. Bence ikimizin de bir şansa ihtiyacı var.'' diye yazdım.

Attığı mesajı tekrardan okuyup alayla gülümsedim. Tam cevap vericekken ikinci bir mesaj  daha geldi.

''Sana en sevdiğin çiçekleri alıp geleceğim eski günlerdeki gibi...'' diye yazdı.

Birden yüzümü ateş bastı ve sinirlendiğimi fark ettim. Kalbimin ritmi hızlanmaya başladı. Eskiden her buluştuklarında çiçek alıyormuş demek ki Övgü'ye. En sevdiği çiçeğin ne olduğunu o biliyor ;

ama ben şuan ona çiçek almak istesem, ona hangi çiçeği alacağımı bilmiyorum. Sonra düşündüğüm şeye kızdım. Neden çiçek almalıyım ki ona? Saçma!

''Bekliyorum seni.'' diye yazıp mesajı yolladım ve mesajları sildim.

Peki neden Kerim'e Övgü'nün  benimle birlikte olduğunu ona göstermek istiyordum? Aceleyle telefonu çantasına atıp, son kez ekrana bir mesajın daha gelip gelmediğine baktım.

O sırada Övgü, elimi çantasının içinde  görünce hesap sormaya başladı. Bir yalan uydurarak başımdan savdım ve pamuk şekerimi elime alarak ucundan koparmaya başladım. Gözüm bankın arkasındaydı. Bu banktan kalkmadan gelmesi gerekiyordu. Ama hala ortalarda yoktu. Salak herif!

Ben kendi düşüncelerimle iç kavgamı ederken bankın az ötesinde bize bakan Kerim'i gördüm. Üzgün, hüsrana uğramış, oyuna geldiğini anlamış bir ifadeydi onun yüzündeki. Ondan hem geçmişin intikamını hem de Övgü'nün geçmişte de olsa elini tutmasının intikamını almıştım. İçim rahattı artık. Ona Övgü'nün kime ait olduğunu göstermiştim.

Elinde de kırmızı güller  vardı.

Gül...