Wattpad'de benim için çok değerli biri olan, yazdığı hikayeleriyle ve samimi sohbetiyle içimi ısıtan, her zaman yanımda olduğunu hissettiğim SEVGİLİ DOSTUM... Öyle zamanlar oldu ki bana cevap vermek adına hikaye yazamadın. Bunlar için okurlarından özür diliyorum ve sorduğum onca soru bir işe yarasın mantığıyla harekete geçtim. Bu ilk röportajım, büyük ihtimalle de son. SANA ÖZEL CANIM... :):)
1. Bize kendinden bahseder misin? Merve kimdir, ne yapmaktan hoşlanır? Kendinde nefret ettiğin veya sevdiğin huyların nelerdir ?
Merhaba öncelikle. Merve kimdir, sorusuna; Merve 17 yaşında -yakında 18'ine girecek- Anadolu lisesi ve sınav stresi altında bir gençtir, cevabını verebilirim ilk olarak. İstanbul'da yaşıyorum. Ve doğruyu söylemek gerekirse yaşadığım bu kalabalık şehri seviyorum.
Genellikle duygularıyla hareket eden ve anlık dürtülerin kurbanı olan bir kız olduğumu itiraf etmeliyim. Evin içinde bir an hoplaya zıplaya hareket edip etrafa gülücükler saçabilirken daha sonra durup ciddi, soğuk bir kişiye bürünebilirim. Ve böyle zamanlarda "Ben normal değilim." cümlesiyle boğuşur dururum. Çocukla çocuk büyükle büyük olabildiğimi söyler ailem. Ama bu geçişlere bende anlam veremiyorum doğrusu.
Ve arkadaşlarım... Benim için fazlasıyla değerli insanlar var. Burada da gerçek hayatta da. Bazen önüme sunulmuş, bazen de arayıp şans eseri karşıma çıkan mücevherler gibi... Adeta zayıf noktam haline geldiler. Bunu getirmekten gocunmuyorum, "Zayıf noktanı belli etme." lafına karşı. Çünkü bir sözüyle her şeyi bırakıp gidebileceğim insanlar var, iyiki var.
Hobilerim... Yazmak, kitap okumak diyerek ilk sıraya yerleştirdikten sonra müzikle devam ettirebilerim listeyi. Müzik, benim hayatımda fazlasıyla etkin. Kulaklığı takıp bir müddet dünyada kopmak, yeni şarkılar keşfedip bittikçe başa sararak yeniden dinlemek ve tabii bıkkınlık getirmek, yalnız kaldığımda artık ezberlediğim Demi Lovato'nun şarkılarını mırıldanmak en sevdiklerimden... Sporu da bir alta koyabilirim. Pek becerebildiğim söylenemez ama futbol oynamak küçüklükten beri, geliştirememiş olsam bile hayatımın içindedir. Basketbol ve futbol maçı izlemeyi çokça severim. Hele de söz konusu Galatasaraysa... Bunların haricinde bıkmadan oynadığım tek oyun: PES. İçimde bir erkek ruhu var, evet.
Kendimde nefret ettiğim bir huyum yok. O kadar yoğun olmasa da sevmediğim huyum olarak; hafızamın kuvvetli olmasının getirdiği yapılan ters bir hareketi ya da söylenen sözü unutamama gibi bir problemim var. Bu iyiliği unutamamaya da çevriliyor bu zaman zaman ama sanırım doğam gereği kötü olana çekiliyorum sürekli. Kendimde sevdiğim bir şey varsa o da; boşluğa itilip gelen ağlama isteğiyle karşı karşıya gelip kötü hissettiğimde kendimle iletişime geçebilmem. Bunu hemen yapamasam da azıcık sakinleştikten sonra kendi kendime yüksek sesle, "Güçlü bir kızsın Merve. Öyle olduğunu biliyorum." diyorum. Bunu yapmamdaki tek neden: İdolüm. Ve işe yarıyor. Kendinle konuşup sakinleştirebilmek iyi bir şey.
2. Yazmaya nasıl başladın? Yazmak senin için ne ifade ediyor?
Kafamdaki kurguyu yazıya dökmeye yeni başladım diyebiliriz. Açık sözlülükle ifade edebilirim ki; yazmak hiçbir zaman aklımda olmamış, böyle bir hayal ve çaba içerisine girmemiştim. Ama çoğu genç kız gibi günlük tutup karaladığım şeyler vardı. Her şey buraya 2013 kışı kayıt olup hevesle Dosttan Öte'nin ilk bölümünü yazdığım gün başladı. Yazmak benim için hissetmek demek. Hep bunu söylüyorum ama hissedersem yazabilirim. Okuduğunuzda aynı şekilde hissettirebilirsem başarmışımdır.
3. Yazmakta zorlandığın zamanlar veya olaylar oluyor mu? Genellikle hangi zamanlar yazıyorsun?
Yağmurlu, kapalı havalarda ve kahve eşliğinde yazanlardan değilim. En azından öyle kriterlerim yok. Bazen ilham denen şeyin varlığını etrafımda hissetsem de, bölümü beynimde tamamlamış olsam da yazarken donup kaldığım zamanlar yaşıyorum normal olarak. Asıl üzerine defalarca düşünülmemiş, silinip yeniden yazılmamış bir paragrafta sorun vardır, aksinde değil. Ben böyle düşünüyorum.
