İstanbul

14 4 0
                                    


Günün ilk güneş ışıklarıyla kalktım,uyku tutmuyordu.Masamdan defterimi kalemimi ve silgimi alıp balkona gittim,gökyüzü huzurlu ve sakindi ne zaman uyku tutmasa kendimi balkona atar ve ay eşliğinde hikaye yazardım yine o anlardan birindeydim yere oturup defterin ilk sayfasını açıp yazmaya başladım "Ben bir kelebektim,o ise kanatlarım.Her kanat çırptığımda ömrümden bir dakika gidiyor olsa bile ben büyük bir umutla kanat çırpmaya devam ediyordum.."saate baktığımda beşi üç geçiyordu ,üzerime bir ceket geçirdim ayakkabılarımı giyip kapının önündeki gitarımı aldım ve kapıyı kitleyip apartmandan dışarı çıkıp parka doğru yürümeye başladım,parka vardığımda boş olan banklardan bir tanesine oturdum gitarımı kılıfından çıkarıp  elime aldım ve derin bir nefes alıp şarkıya başladım 

"Ben sana benimle gel demedim ki

Ben sana benimle gel demedim ki

İstedim sadece hiç bir yere gitme

İstedim sadece hiç bir yere gitme .Gideceksen şimdi git güneş doğarken "

diye şarkıyı söylerken birinin bana eşlik etmesiyle irkildim,başımı kaldırıp çocuğa bakmaya başlayınca sözleri karıştırdım çocuk o anda bir kahkaha patlatınca şarkıyı söylemeyi bırakıp 'çok mu komik' bakışı attım"merak etme"dedi ellerini havaya kaldırarak "o geceleri ahkam kesip kız tavlamaya çakışan tiplerden değilim, sadece şarkı söylemek istiyordum"diyip izin almadan yanıma oturdu,daha ağzımı açmadan elimdeki gitarı alıp Pinhani–Yıldızlar şarkısını çalmaya başladı ben de ona eşlik ettim "Gökyüzünde ne çok yıldız var

Biri parlak, biri ürkek, biri yalnız diğeri sanki burada
İçimizde ne çok hırsız var
Biri aldı beni götürdü sonra sattı hem de yok pahasına

Ah şu hırsızlar
Her gece rüyamda senin kılığında dolaşırlar
Ah karanlıklar
Seni benden, seni dünden, seni gerçeklerden korurlar " 

diyip şarkıyı kestim "Yeter bu kadar,artık gidebilirsin..."

Buğra'dan

  "Yeter bu kadar ,artık gidebilirsin..." nebeni kovuyor muydu? o dedi diye gideceğimi mi zannediyordu?tuhaf. "Ne güzel söylüyorduk,niye kestin ki"diyince gözlerini devirdi o sırada telefonu çalınca banktan kalkıp sessiz bir şekilde konuşmaya başl

adı o sırada bende telefonla ilgileniyormuşum gibi yapıp telefonu banka bıraktım telefonu kapatıp tekrardan banka oturdu ve "Buraya yerleşmeyi düşünüyorsun galiba" diyince cevap vermedim ve birazcık daha oturup banktan çaktırmadan kendi telefonum yerine onun telefonu alıp eve doğru yürümeye başladım.Eh,hırsızlık yapmış gibi olsam da sonunda tanışacaktık.. 


Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 28, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

İstanbulHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin