hey, cherry ── kim taehyung.

エントリー

Kirazımın daha iyi olabilmek adına gidişinin üzerinden tam beş gün geçmişti. Evet, kulağa az bir vakit gibi geliyordu ama bu benim için çok uzun bir zaman dilimiydi, çünkü, günün çoğunu beraber geçirir hatta bazı geceler birbirimize sarılarak uyurduk.

O hayatıma girdiğinden beri çok şey öğrenmiştim, ki hâlâ öğrenmem gereken bir sürü şey vardı. Fakat benim için en önemlisi, sevmeyi ve hissetmeyi öğretmesiydi. Karmakarışık kafamın içinde, kim olduğumu bulmamı sağlamıştı.

Kirazlara ve kedilere anlayamadığım bir düşkünlüğü vardı, bu da ona "Kirazım." diye seslenmemin en büyük etkeniydi elbet. İkimizin de oldukça hoşuna gidiyordu ama en çok benim.

Şimdi ise, içimde kocaman bir umut ışığıyla gelişi adına gün sayıyordum. Geleceğini biliyordum, daha doğrusu hissediyordum. Hislerimin hep kuvvetli olduğunu söylerdi, bunu kendime hatırlatarak ayakta duruyordum şu son günlerde. Ama artık o kadar özlemle dolmuştum ki, elimde bir kalem ve önümdeki kâğıt düzineleri ile masamın başına geçmiştim en sonunda. Onunla böyle iletişime geçmemi istemişti. Çünkü saklamak istiyordu, buna emindim. Yazdığım satırları tekrar tekrar okuyup mutlu edecekti kendini. Ve en minik şeyin bile onun kalbinde apayrı bir önemi vardı.

Masamın kaşında geçirdiğim kaçıncı saat dahi olduğunu bilmezken, güzel kelimelere sahip olmayan biri olarak aklıma gelen en güzel kelimeleri, özenle sıralamıştım önümdeki kâğıda;
⠀

⠀⠀⠀⠀
  Merhaba, Kirazım. Gidişinin ardından henüz birkaç gün geçmiş olmasına rağmen yazıyorum bu satırları. Çok özledim seni, ne zaman döneceksin kollarıma?

→Merhabalar, herkese! Öncelikle uzuun bir süredir aklımda dolanan bu kurguyla karşınızda olduğumu söylemek isterim. İlk defa düzgün bir şey yazma girişiminde bulunuyorum ve umarım ki beğenirsiniz. Şu anlık kimlere kadar ulaşacağımı bilmesem de, okunacağını umuyorum. Okursanız eğer, görüşlerinizi bildirmeyi unutmayın lütfen! İyi okumalar hepinize. 💕

⠀⠀⠀⠀⠀