Kalbi sıkışıyormuş ne zamandır. Doktora gitmiş , acil ameliyat demişler.
Tamam demiş.Ameliyata almış kalbini açmışlar.Bir de ne görsünler.
Kalp durmuş. Üzeri de kir, toz, pas kaplı.Artık görünmüyormuş bile.
Meğerse tüm kızgınlıklar, içerlemeler, kırgınlıklar, hepsi birikmiş yüreğin üzerinde.
Hemen kalbin üzerini temizlemeye başlamış doktorlar..Garip bir şey olmuş o anda.Her silkelenen toz,kir havada bir cümleye dönüşüp sonra kaybolmaya başlamış.
Çok kızgınım, puf toz bulutu dağılmış.
Çok pişmanım , diğer toz bulutu da gitmiş
Suçluyum, benim yüzümden böyle oldu
Sonra devamı gelmiş;
Birçoğu ; sıkıldım, bunaldım,sevmiyorum,pişmanım ile biten cümlelermiş . Bazı toz bulutları daha da güçlüymüş. Sonu nefret ediyorum, çok seviyorum, çok üzgünüm le biten cümlelermiş bunlar.
Adamcağız yıllardır duygularını anlatamazmış meğerse.
Kendince sebepleri varmış tabii.
Bazen karşısındaki kırmak istemediğinden ,bazen kaybetmek istemediğinden , ortamı bozmak istemediğinden, zayıf gözükmek istemediğinden, bazen de artık üzerinden çok zaman geçti bir anlamı kalmadı diye düşündüğünden.
Aslında adam bilirmiş ki kimi zaman öfkelenmek bile çok eğlenceli olurmuş . Ya da bir arkadaşla kahve içerken dertleşmek insanı çok rahatlarmış.Aslında sadece yazmak bile iyi gelirmiş insana .
Bunları bilirmiş adam ama her zaman yapamazmış.
Doktorlar çok uğraşmışlar ama sonunda tüm toz,kir temizlenmiş .
Sonra bir ses duyulmuş ameliyathanede '' tik tak tik tak tik tak ''
