The Runaway Princess (Rare Power)

Chapter 1

SATANA ANASTASHA LOCKHART POINT OF VIEW

Hmmm arggg.

Unti unti kong minulat ang mata ko. Asan na ba ako?? Bakit ganito? Puro puti... Am I in some kind of dimension??

Tatayo na sana ako pero napahinto ako dahil sa nakaturok sa aking kamay? Fuck!! Nahuli na aba ako? Pinag expirementohan na ba ako? Fuck kailangan ko ng umalis. Tinanggal ko ang nakatusok sa kamay ko at tumayo. Kinuha ko ang gamit ko na nasa baba lang ng kamang pinag higaan ko.

Pumunta ako sa pintuan at binuksan ito ng dahan dahan. Nagulat ako dahil sa dami ng mga d kilalang nilalang na naka white robe. Bakit puti? Sa pagkakaalam ko black yung ruba ng mga kalaban.

Inalala ko ang mga nangyari sa akin bago ako napunta rito. Ahhh yun pala hehe. Nandito pala ako sa mortal world at nabangga ako ng isang bagay? Hayop ata? Whatever. Basta nabangga ako na nakapagpawala ng malay ko.

Tumayo ako ng maayos at pumikit. Maya maya ay naitulog ko na pala

Unti unti kong minulat ang mata ko.

Nandito ako ngayon sa isang puting kwarto na di ko alam dahil dinala ako ng isang tao na nakabunggo sa akin.

Ng maimulat ko na ng buo ang mata ko ay nagulat ako dahil bigla nalang tumayo ang isang lalake.

"miss okay ka na ba? Wala ka bang nararamdaman na masakit? Bakit ba kasi tinanggal mo yang dextrose mo? Atsaka bakit ba nakapikit ka ng nakatayo dun? Akala ko patay ka na. At alam mo bang malaking problema yun dahil makukulong ako? NURSE! BILIS GISING NA YUNG PASYENTE!!" histerikal na sabi ng lalake na to at ang dami pang tanong.

Ano ba kasing problema nito at ganun nalang kung maka react? Kala mo naman namatay na ako. Well mahirap akong mamatay. Mahirap akong masaktan.

Dumating ang isang nurse kuno at inasikaso niya ako.

"okay ka na ba miss?" i just nod at her. Wala ako sa mood na sumagot sa tanong niya.

"kung ganoon pwede ka ng lumabas ng hospital dahil wala naman kaming nakitang mali sa katawan mo. Wala kaming nakita na fracture ng bone mo and its very impossible dahil halos tumilapon ka dahil sa pagkakabangga sayo." d ko pinansin ang kaniyang sinabi.

Tumayo na ako sa aking pagkakahiga at kinuha ang bag ko. Ako na rin ang nagtanggal ng dextros sa kamay ko. Pinigilan pa nga ako ng nurse at yung lalake pero d ako nag papigil. Umalis na ako doon at tumakbo palabas sa lugar na iyon.

Lakad lang ako ng lakad dahil di ko pa alam kung saan ako pupunta. Lahat ng nakikita ko ay bago palang sa aking paniningin.

Maya maya ay makita akong isang parang karatola at may nakasulat dito na 'Girls Dormitory'

Kumatok ako sa bahay at binuksan naman ito ng medyo may katandaan na babae. Hindi na ko nagpaligoy ligoy pa at sinabi ko sa kaniya na uupa ako.

"Ako nga ppala si Marites. 48 years old. Tawagin mo nalang akong ate Marie. 2,000 per week ang bayad dahil iikaw lang ang maninirahan dito. Wag kang mag alala dahil all in one na yun." sabi ni Ate Marie na tinanguhan ko lang at naglakad papasok.

Sinundan niya naman ako. Inilibot ko ang aking mata at pinagmasdan ang disenyo ng bahay. Luma na rin itong bahay at sa tingin ko ay mahabang panahon na rin nung may nanirahan dito. Pero wag kayo dahil malinis siya.

Tumango tango ako pumunta sa isang kwarto. Pinagmasdan ko ulit ito. Aayusin ko siguro ito mamaya.

Inilapag ko na ang gamit ko at hinarap si Ate Marie. Binigyan ko siya ng isang ginto, yung may kalakihan ng kunte. Nagulat pa nga siya eh.

"totoo po yang gold Ate. Pasok na ako ate bukas nalang ulit dahil maglilinis at magaayos pa po ako dito sa bahay. Salamat po ate. " tumango tango lang siya at nakangangang umalis.

Iniayos ko muna ang mga gamit ko. Pinalutang ko ang mga gamit ko gamit ang aking isip at inisip kung saan ang dapat na paglagyan ng mga gamit. Ng nasa tamang kalalagyan na ang mga gamit dito sa kwarto ay nag isip ako ng disenyo at puff tapos na.

Ganito ang ayos ng kwarto ko. Nasa kanang gilid ng kama ang kabinet/closet ko habang nasa kaliwang gilid ang salamin ko. Ang kulay ng kwarto ko ay kulay black na may touch of pink.

Lumabas na ako sa kwarto ko at pinagmasdan ulit ang salas. Isang floor lamang po itong bahay.

Dito ko sa salas inuna. Pinalutang ko ang mga gamit at inisip ang mga kalalagyan ng mga gamit. May mga bagay rin ako na rine form. Tulad ng lamesa na gawa sa kahoy ay rine form ko at iniba ang design. Although kahoy parin siya pero na iba lang yung design. Madami pa akong iniba.

Pumunta ako sa kusino at ganoon din ang ginawa ko. Inisip ang mga kalalagyan at binago ang disenyo.

Ng natapos na ay pumunta na ako sa kwarto ko dahil pagod na ako sa dami ng ginawa ko. Pumunta ako sa kama ko at nagisip osip ng mga bagay.

Sana wag kang malungkot inay dahil sa pag takas ko. Babalik rin po ako pero di ko lang alam. Alam kong mali ang pagtakas ko pero kailangan dahil di ko pa nagagawa lahat ng bagay na gusto ko. At ayaw ko pa ng responsibilidad. Maintindihan niyo sana ako.

Maya maya pa ay nakatulog na ako dahil sa dami ng iniisip.

CLEOFFER ACE MARTINEZ POINT OF VIEW

Nagmamadali ako ngayon dahil pupuntahan ko yung mama ko dahil na hospital ito. Nahimatay daw siya habang nanunuod sa parade. Siguro dahil sa init at pagod kaya ganun.

Napakabilis ng kotse na minamaneho ko. Pagkaliko ko ay may biglang sumulpot na babae at mukhang walang balak na umalis. Binusinahan ko siya dahil ang hirap mag break ng kotse ko sa bilis.

Busina lang ako ng busina hanggang sa humarap siya pero huli na dahil nabangga ko na ito.

Fuck!! Tumilapon siya dahil sa pagkakabangga ko. Gulat na gulat ako sa nangyari. Bumaba kaagad ako at pinuntahan yung babae. Ang layo ng pinagbagsakan niya.

Sna okay lang siya fuckk!! Binuhat ko siya at sinakay sa kotse ko at pinaharurut ang kotse ko na may pag iingat na.

Ng nakarating ako sa hospital ay tinawagan ko kaagad ang mga nurse. Inasikaso naman nila ito kaagad.

Susunod na sana ako kaso sabi nila ay hindi pwede. Kaya nag stay nalang ako.

Damn yung nanay ko pala. Since dito rin sa hospital na ito naka confine ang mama ko ay tinakbo ko nalang papunta sa room niya. Huminga muna ako bago ko binuksan ang pinto at pumasok.

"kapamilya ka po ba niya sir?"tanong ng doktor habang chine check siya. I just nod in responce at tinignan si mama ng puno ng alala.

"how is she dok?"

"Im sorry to say this but mayroon siyang lukemia(sorry sa spell) stage 3. Kunting panahon nalang siyang mabubuhay. Im sorry." what?? Fuck no way.

What would i do in my life if shes gone. Noooo... Hindi to totoo. Hindi to totoo. Huhuhu... Kaya pala palagi nalang siyang nahihilo at palaging maputla. May sakit na pala siya.

Napansin ko na gumigising na si mama.

"ma. Okay ka na ba wala ka bang nararamdamang kakaiba? May masakit ba sayo? M-" pinutol niya ang sasabihin ko.

"shhhh.... Ma-malapit na a-akong m-mawala. Gusto k-ko l-lang sabihin na h-hindi ako a-ng tunay m-mong i-ina. Hanapin mo ang m-mundo ni-niyo. A-alm kong, a-alam mo na m-mayroon ka-kang kapangyarihan kaya ha-hanapin m-mo ang iyong mundo pati na a-ang t-totoo m-mong m-magulang" sabi ni inay at tuluyan ng nawala.

"noooooooooo...... Maaaaa huhu gumisingg kaa... Mahal na mahal po kita huguhuhuhu.. Gumising kaaaaaa......"

Humagolgol lang ako ng humagulgul.

Nay kung nasaan ka man sana masaya ka na. Mahl na mahal po kita kahit di po ikaw ang tunay kong ina. Hayaan niyo po at tutuparin ko po ang mga sinabi niyo. Hahanapin ko po ang tunay kong magulang. Hahanapin ko po ang lugar kung saan ako nabibilang. Pangako.

-----------------------
Update done