Part 19

353 50 5
                                    

Ξύπνησα στα μισά της νύχτας και ειδα τον παππούλη να κάθετε και να κοιτάει το κενό.

Τ- Είσαι καλά;

Πα- Μικρέ μου φαίνεται πως δεν θα προλάβω να φτάσω στο Τροφορς...

Τ- Οκ... WHAT DID YOU JUST SAID!?

Πα- Είμαι πολύ γέρος για να συνεχίσω.

Τ- Δεν πιστεύω να εννοείς αυτό που κατάλαβα...

Πα- Δυστυχώς ναι.

Ξάπλωσε πίσω. Είχα μείνει. Όχι και αυτός!!!

Πα- Θέλω να πεις στην κόρη μου πως την αγαπάω.....δύο σπίτια κάτω από το δικό σας...

Στάματησε να μιλάει και έκλεισε τα μάτια.

Τ- Όχιιι! Μην με αφήνεις και εσύ! Γύρνα πίσω!

Αλλά ποτέ δεν πήρα απάντηση...

Ασε τον....

Τ- Τώρα θα μας πεις: α μωρε προγραμματισμένος ήταν και αυτός ο θανατος απλά ξέχασες να μου το πεις να το σημειώσω στο ημερολόγιο;

Δεν είναι ώρα για αστεία Μαρτινους. Σε ψάχνουν. Τρέχα!

Λες και είχα κάτι καλύτερο να κάνω; Άρχισα να τρέχω. Όμως προτού γίνει αυτό, ορκίστηκα πως κανένας άλλος δεν θα παιθάνει χωρίς λόγο. Όχι άλλοι μαζί μου.

Έτρεχα κανα μισάωρο μέχρι που ξανάκουσα την Έμιλυ.

Έφτασες

Τ- Πως γίνεται αυτό;

Μυστικό. Ελεύθερο το πεδίο μπορείς να βγεις.

Βγήκα έξω και Ω τι χαρά! Δίπλα στο νοσοκομείο του Τροφορς! Γειιιι!!

Παρακαλω.

Χμ.... άντε πνιξου Έμιλυ!!!

Το άκουσα αυτό!

Ουπσι!!

Σταματα τις φλυαρίες και προχωρά!

Έβαλα κουκούλα και μπήκα στο νοσοκομείο. Προσπέρασα ένα σωρο χαζούλια παιδάκια και κάτι κρεμανταλαδες νεαρούς που πιθανών να ήταν σεκιουριτι.

Ανέβηκα πάνω μιας και ήξερα που ήταν το δωμάτιο και μπήκα.....

Λίγο αγωνία δεν βλάπτει my friends!!

Comment τις σκέψεις σας για αυτήν την ιστορία!!!

The ghost-girl (completed)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang