｡KİLİT｡

｡Bölüm 1｡

Multimedia: Duru ve Oğuz

Ben Duru Erten 17 yaşındayım. Hayatım bundan 1 gün öncesine kadar çok güzel sessiz sakin gidiyordu.Ancak bir gün sonra yani bugün hiç beklemediğim şeyler yaşandı.Gelin hepsini baştan anlatayım:

Sabah evden okula gitmek için gene aynı saatimde saat 6.00'da çıktım. Rutinim olan,her sabah yaptığım şeydi annemin mezarına gitmek.Mezarlıktan çıktıktan sonra okula doğru yürümeye başladım.Herşey gene aynı normalliğinde gidiyordu ta ki müdürümüz beni odasına çağırana kadar.Nöbetçi öğrenci eşliğinde müdürün odasına gittim:
-Hoşgeldin Duru kızım,geç otur.Sen bana babandan kalan tek emanetsin bunu biliyorsun.Ancak bana gelen evrağa göre senin bir halan varmış.Ve o seni evine almak istiyor.Yani aramızdan ayrılıyorsun.
Bir dakika, Ne! Yıllardır karşıma çıkmayan halamın şimdi mi gelmişim aklına?
-Beş yıldır Neredeymiş? Şimdi mi geldim aklına onun? Özür dilerim, biraz sinirlendim. Ama böyle bir şeyi şimdi öğrenmek biraz şaşırttı.
-Önemli değil kızım.Yarın gidiyorsun, arkadaşlarınla vedalaş.Sabahtan gelicek seni almaya.Ha birde söylemeyi unuttum halanın kocası ünlü bir iş adamı yani açıkta kalmazsın o çalıştığın kahve dükkanındanda ayrıl bugün gerek yok artık çalışmana sorun çıkartırlarsa beni ara.
+Sağol Ali amca.Bana bu hayatta en çok destek olan kişi sensin çok sağol.
-Önemli değil kızım hadi git şimdi dersine.

Ali amcanın odasından çıktım ve derse girdim.Hiç birşey yokmuş gibi davranıyordum.Çünkü bu benim için nötr demekti.Sadece yaşadığım yer,arkadaşlarım birde cebimde her zamankinden fazla param olacaktı.Birde belki süslü odam -ben istemesemde- olacaktı.Okuldan çıkarken kimseyle vedalaşmadım sadece en arkadaki güzel yerimden ayrıldım o kadar.Ve kahveciye gidip işime son verdim.Sonunda ise eve dönüp kitap dolu bavulumu yerleştirdim.Tüm parasını kitapa harcayan insan tiplerindendim.Ancak bundan şikayetçi değildim posterlerimide aldıktan sonra yatağıma koştum 2.hayalime geçemeden uyuya kaldım...

Hellöw!
İlk kitabım olduğu için yazım hatam olabilir özür dilerim.Bye!