The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 3: In de arena I

District 3: In de arena I

Chichi Slave

We stonden daar. Niemand die er echt zin in had. We wilde elkaar niet vermoorden. Ik had me gister met mijn team voorgenomen om gewoon wat te pakken en te gaan rennen. En dan maar hopen dat we het halen. Ik telde met de klok mee af. 45 seconden. Ik stond recht voor de hoorn. Ik zag de wapens glinsteren. Ik keek even snel achter me. Een helling die redelijk stijl naar beneden liep. 15 seconden. Zinzi stond naast me en Lourdes stond een paar plaatsen verder op. Dat was een geluk. 3, 2, 1. We rende allemaal naar de hoorn. Ik greep en tas en hing hem om. Ik rende verder en pakte nog een tas. Een wapen. Schoot er door mijn hoofd. De hoorn lag nog een paar meter voor me. Ik rende naar binnen en pakte wat ik kon. Ik wilde weer naar buiten rennen toen ik tegen iemand op botste. Ian. Hij had een zwaar in zijn handen. Ik ben klaar dacht ik. Hij haalde uit met het zwaard en ik voelde dat het mijn schouder raakte. Maar het deed geen pijn. Ik keek naar mijn schouder en het zwaard lag er slap overheen. Ian was stom verbaast en ik zag mijn kans om weg te komen. Buiten vond ik Zinzi en Lourdes. Ik gaf hen allebei een wapen en we gingen er als een gek vandoor. De heuvel af. ‘We moeten wel blijven opletten!” schreeuwde Zinzi. ‘Boobytraps.’ Dat was waar ook. We rende wat langzamer. Ik voelde dat ik ergens op stapte. Zonder na te denken dook ik naar de grond. Daarmee ontweek ik een speer die uit de grond omhoog was geschoten. Ik krabbelde weer op en rende verder. Ook Zinzi moest een paar rare manoeuvres uithalen om een messen regen te ontwijken. Maar we kamen allen drie ongeschonden aan bij de rand van het bos. We rende nog een stuk het bos in en vielen toen uitgeput op de grond. Ik keek naar Lourdes en zag de paniek in haar ogen. Zinzi was nog redelijk rustig. Ik begon met onze spullen uit te pakken. Zinzi had ook een tas weten te pakken. We hadden redelijk wat eten, een beetje gereedschap en een fles water. Ik was tevreden. Lourdes was rustig geworden en bekeek onze wapens. Ik had twee zwaarden een redelijk mes en een knuppel me weten te krijgen. Ze pakte een van de zwaarden en bekeek het van alle kanten. Ze sloeg er mee op de grond en het blad werd slap. Net al bij Ian. Ze bekeek het nog een keer en trok toen voorzicht aan het uiteinde van het blad. Het zwaard lichte een klein beetje op. Ze sloeg er nog een keer mee op de grond en deze keer bleef het blad strak. Ze deed het ook bij het ander zwaard. Zinzi en ik keken toe. Daar was ik nooit opgekomen. Ondank wat er was gezegd over de wapens. Een knal. ‘Dat was geen kanon.’ Zei Zinzi. Ze had gelijk. Dat was een bom. Waarschijnlijk een boobytrap. Niet kort daaraan ging wel het kanon af. Vijf keer. Dat was echt weinig! Maar wat verwacht je zonder beroeps. Ik gokte dat er daarom ook overal boobytraps lagen. Lourdes had nu de knuppel in haar handen. Ze bekeek hem weer en begon op het ding te duwen. Dat zag er best apart uit maar het had resultaat. Met een klik schoten er allemaal pinnen uit de knuppel. ‘Hoe weet je dit allemaal?’ vroeg Zinzi. ‘Kwestie van kijken en proberen.’ Zei ze

Pema Jovi

We leefde alle vier nog. Wat een wonder was. Al onze wapens hadden het niet gedaan. Ian zijn zwaar was net een pudding. Net als mijn sabel. Alana had een knots maar kreeg hem niet van de grond en Gur had een bijl die uit zichzelf begon te bewegen als je hem aanraakte. Dat was hem bijna fataal geworden. We zaten nog bij de hoorn. De rest van gevlucht. Of dood. Er lagen maar vier lichamen. Bike, Leo, Koda en Nadi. En er was nog iemand de pijp uitgegaan door die explosie. ‘En nu?’ vroeg Ian. ‘We moeten eerst onze wapens aan de praat krijgen.’ zei Gur. ‘Ik ben al bezig.’ Zei Alana ‘Kijken jullie of er nog iets in de hoorn ligt wat wel functioneert?’ We liepen met z’n drieën naar binnen en probeerde alles uit wat we tegen kwamen. Niks deed wat hij moest doen. En weer had Gur bijna zijn eigen dood geregeld. Ian zei wat ik dacht: ‘Jij vermoord je zelf nog.’ Gur kreeg een rood hoofd en liep van ons weg. ‘Ja.’ Riep Alana plots. We gingen kijken en ze had het zwaard gemaakt. Nu de rest nog.

Nemu Hall

Drie had ik er. De rest was al gevlucht. Maar ik krijg ze nog wel. Ik had zat wapens weten te pakken. Mes, zwaard, bijl en boog. Ik was van alle markten thuis. En eten had ik voor nu genoeg. En ik kon redelijk jagen dus dat was geen probleem. En ik wil niet alleen gaan jagen op eten. Ik zat aan de rand van het bos op de heuvel. Ik kon terug gaan en kijken of er nog boven gaan. Maar die heuvel had me al bijna de kop gekost. Letterlijk. Maar daardoor had ik nu wel mooi een bijl. Nee ik zou eerst het bos in gaan. Ik heb er veel de heuvel af zien gaan dus die kunnen nergens anders zijn als in het bos. Ik pakte mijn boeltje en ging op jacht.

Molly Sims

We hadden niks. Geen wapens geen eten geen gereedschap niks. We hebben alle drie voor het hazenpad gekozen. Stommelingen dat we zijn. Kevf zat sip voor zich uit te kijken en ik en Nox waren eten aan het zoeken. Dat hadden we tenminste nog iets. ‘Kevf kom op help mee.’ Zei Nox. Kevf bleef zitten en zei niks. ‘Laat hem maar.’ zei ik ‘Nee we hebben iedere hand nodig nu.’ Nox draaide zich om. ‘Kevf ik zweer het als…’ Nox werd stil. Ik draaide me ook om. Toen ging het kanon af. Kevf lag dood op de grond met een bijl in zijn achterhoofd. ‘Shit.’ Zei Nox en hij trok me mee. Ik was helemaal in paniek. ‘Rennen.’ Snauwde Nox. Hij liet me los ging er vandoor. Ik wilde hier niet alleen achterblijven en ging achter hem aan. Ik rende zo hard ik kon. Maar de afstand tussen Nox en mij werd steeds groter. Ik hoorde iets achter me. Ik keek om en kon nog net op tijd weg duiken. De bijl had me gemist. Hij lande naast me tussen de bladeren. Ik sprong op en greep de bijl. Ik keek rond wie de bijl had gegooid. Ik verstijfde. Een paar bomen verder stond Nemu. En ze staarde me aan met een blik die door mijn ziel sneed. Een paar seconden keek ze me aan en verdween toen. Ik stond te trillen op mijn benen. En toen kwamen de tranen.