The first months was never been easy for both of us. The wound is still fresh.
We tried to be casual to each other.
She's trying hard to accept everything, the baby, the mistake, the scenario and me.
With those force sweet smile, I can still see the pain through her eyes. I hate myself for hurting her, for hurting my wife.
I hate myself more on how I see her looking at my baby with so much love. Kahit hindi ito nagmula sa kanya, mahal na mahal padin ito nang totoo ni Isabel. Ni hindi siya ngdalawang isip tanggapin muli ako at ang bata.
One night I saw her near the pool, napatuog na niya siguro si Ysabelle. She's sitting in one of the pool chairs. Tahimik ang kalangitan, ngunit maliwanag ang paligid dahil sa napakadaming bituin sa langit.
I sat next to her. She looked at me and smile, her sweet smile. Ang ngiti niyang handa niyang ibigay sa lahat ng tao. Damn! How could I hurt this woman? A woman who has a sincere heart for everyone, lalo na sa gago niyang asawa.
"I'm sorry, babe." I know, my apology is not enough for the unwanted things I've done. "I know, a sorry is not enough--" Isabel put her index finger in my lips. Telling me to keep quiet.
Ayaw niya talagang pinaguusapan pa ang lahat ng ito. Hanggat maari she acts like nothing is wrong. Alam na din ni Lola at Dad ang nangyari, he's really disappointed to me. Nasuntok pa ko ni Dad dahil dun.
Napangiwi ako, naalala ko ang pag suntok din sa akin ni Jonas. He also tried to be casual pero kung hindi tungkol sa trabaho ay hindi niya ko kinakausap pa. After the incident in Batangas, hindi na uli kami nag-usap tungkol dun. We're more like a colleague in the office rather than a cousin or family.
Alam ko ang gago ko, alam ko galit siya sa akin at alam ko higit sa lahat, mahal niya si Apple. Alam ko na yun, naramdaman ko un nung una palang ay pigilan niya ko sa plano namin kumuha ng babymaker.
Naging mahirap na din sa akin ayusin ang nasirang ugnayan namin ni Jo nang piliin nitong hindi na magtrabaho sa amin but he remained as stockholder in our company dahil isa din naman talaga siya sa may-ari but he left. Minsan ko nalang siya makita, kung may importante lang na meeting at kung may importanteng okasyon sa bahay nila Lola. Minsan pa nga nagaalala si Lola dahil pati sila ay minsan lang ito makita.
Hindi man napaguusapan pero alam kong ako naman dahil sa akin kung bakit nagkaganto ang pamilya namin.
Even Lolo was mad. We first admitted that Ysabelle is not from Isabel. Hindi siya mapaniwala lalo na nung umamin ako sa kasalan ko. I received another punched at ang matindi pa dun sinugod sa hospital si Lolo dahil tumaas ang presyon niya. Sinisisi ko ang sarili ko dahil dun buti nalang at naagapan. Sa ngayon, ok na uli si Lolo. Ysabelle is his happy pill.
I will admit it, minsan naiisip ko padin si Apple. Kung nasan siya ngayon, kamusta na siya. Kung nasa maayos ba siya ngayon, I hope she has a better life. I hope she start a new life. Ysabelle will be the loving memories of our love. Pero hanggang doon nalang yun, I promise to give my all, my love for my wife. I will spend the rest of my life loving her.
I stare at her, she caressed my cheek left cheek.
"My love for your is enough reason to forget about the mistake and the pain." Napasinghap naman ako sa sinabi niya.
"Why?" Hindi ko mapigilan itanong sa kanya, alam ko wala akong karapatan magtanong sa kanya. Saming dalawa ang pagmamahal ko sa kanya ang dapat mas kinukwesyon dahil sa mga nagawa ko.
"Naisip ko lang hindi ako pwedeng maging mahina, pag naging mahina pa ko, tuluyan kang mawawala sa akin. Bilang asawa mo, ipaglalaban ko ang karapatan ko maging asawa mo. Martyr man para sa iba pero mahal kita, kaya kong tanggapin ang lahat."
