Opowieści ze Śląska: Węgiel, Stary Otołz i Minecraft [censored edition]

XLI

Dwa dni po ślubie Gimpson musiał rozstać się ze swoją małżonką.
-Lily - powiedział jej rano - muszę wyjechać...
Czarodziejka przytuliła się do niego i zaczęła płakać.
-Nie martw się - uspokoił ją - gdy to wszystko się skończy, zamieszkamy razem gdzieś w spokojnym miejscu. Teraz muszę zebrać więcej Hajsowników.

Stali tak kilka minut. Potem Gimpson znów się odezwał:
-Podwiozę cię do Będzina. Tam spotkasz się z Popkiem, a także z innymi czarodziejami. Może też z braćmi...
Kiedy Lily podniosła głowę, jej oczy były suche*.
-W takim razie jedźmy.

***

Jedzie pociąg z RichZone'a,
Który codziennie w gry gra.
A więc prędko wsiadajcie,
Do Będzina ruszajcie!

***

Trasa Watykan-Będzin była długa, ale wkrótce byli już w połowie drogi. Tereny należące do barona Mishora minęli tym razem bez problemów.

Gdy Gimpson zostawił Lily w Będzinie i przywitał się z Popkiem, ruszył do Warszawy. Droga nie trwała długo, parowóz osiągał bowiem 25010 kilometrów na godzinę w dwie sekundy.

***

Było tak, jak się spodziewał: w Warszawie było wielu Hajsowników, którzy od razu dołączyli do Gimpsona. Inni, a takich było najwięcej, wsiedli do parowozu dopiero po namyśleniu się. Niektórzy zostali, ale było ich naprawdę niewielu.

***

W czasie drogi do Będzina Gimpsonowi przyśnił się dziwny sen...

Tomek opuścił swoją rodzinną wioskę. Mieszkał daleko na północy, gdzieś w ZSRR. Teraz jednak wyruszył tam, gdzie narodziła się kultura ubóstwiania bogactw doczesnych. Jeszcze dalej na północ. Musiał znaleźć miejsce zwane Diamentowym Miastem. Tam stał pierwszy posąg Światowida.
Tomek nie wiedział, dlaczego to robi, dlaczego opuszcza rodziców i narzeczoną. Wiedział tylko to, że musiał być tam, kiedy to się stanie. Kiedy zetrze się pięć armii. Tak jak kiedyś, w pewnym równoległym wszechświecie.
Droga była ciężka, a im dalej na północ, tym było trudniej. Pewnego dnia (choć w zamieci śnieżnej mogła to też być noc) Tomek pomyślał nawet o odwrocie, o powrocie do dawnego życia. Szybko jednak odgonił od siebie tę myśl. Musiał tam być, musiał.
Musiał.