ZAKOŃCZONE
Ostrzeżenie:
- Opowiadanie zawiera spoilery z anime Naruto i Naruto Shippuden.
- Niniejsze opowiadanie NIE JEST gatunkiem yaoi.
Opis:
Gdy Naruto ma pięć lat, Aya no Yoru ratuje chłopca przed pobiciem przez mieszkańców wioski. Dowiadując...
- Ohayō Zabuza-sensei. Dawno się nie widzieliśmy - powiedziałem, patrząc jōninowi z Kirigakure w oczy.
- Co?! Sensei?! - wykrzyknęła przerażona Sakura.
- Hmmm... - Sasuke zaczął świdrować mnie tym swoim dziwnym wzrokiem.
Kopiujący Ninja ustawił się w pozycji bojowej i popatrzył na mnie wrogo, a pan Tazuna, wyglądał, jakby nie wiedział co się dzieje.
- Kim jesteś? - spytał mnie zbiegły shinobi, a ja sobie przypomniałem, że zmienił mi się wygląd.
- Naoki no Yoru. Twój uczeń z... - przerwałem na chwilę, rozglądając się po obecnych tu ludziach. W końcu uznałem, iż nie ma sensu tego ukrywać. - Z Kaimugakure.
- Zmieniłeś się... - zaczął zbiegły ninja.
- Kaimugakure?! Tej legendarnej wioski?! - wtrącił się zdumiony architekt mostów.
- No - odpowiedzieliśmy wspólnie z Momochi-san.
- Naoki-kun. Wytłumacz mi proszę, skąd się znacie - powiedział Hatake zimnym tonem.
- Ech... - zrobiłem kilka kroków i usiadłem pod drzewem. Po chwili koło mnie wylądował Zabuza-sensei. Wbił tasak w ziemię i oparł się plecami o pień. - Zawołasz go? - spytałem jōnina z Kiri. Usłyszałem jego ciche westchnięcie, lecz spełnił moją prośbę.
- Haku! Chodź tutaj!
Z pobliskiej gałęzi zeskoczył chłopak w masce i długich, czarnych włosach. Podszedł do swojego opiekuna, lekko się ukłonił i zdjął rzecz zasłaniającą jego twarz. Skinął w moją stronę głową.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Ohayō Haku - przywitałem go, po czym zwróciłem się do kapitana drużyny siódmej. - Zacznijmy od tego, że Kaimugakure była neutralną wioską. Zdecydowaną większość mieszkańców stanowił klan Yoru. Jednak czasami, ktoś odnajdywał naszą wioskę. Wtedy mógł wybrać: albo przestrzegał zasad i zostawał ile chciał, albo odchodził. Nas nie obchodziło to, że był mordercą, zdrajcą czy kimkolwiek innym - jeśli przestrzegał reguł, traktowaliśmy go jak członka rodziny.
- Mam pytanie - oznajmiła Sakura. - Dlaczego mówisz w czasie przeszłym?
- Wioska nie istnieje bez mieszkańców. Tak jest i w tym przypadku. Wszyscy zostali zamordowani.
- Oh... Przykro mi...
- Z jakiego powodu, co? Przecież to nie twoja sprawa.
- Ale...
- Wracając do tego skąd znam mojego sensei'a. To było tak...
