Voordat ik met het verhaal begin doe ik een kort interview met de hoofdpersoon Lydia. In het verhaal zal dit nooit hebben plaatsgevonden maar op deze manier kom je een stuk meer te weten over Lydia.
Interviewer
Lydia
"Hey Lydia, ik ben hier om een kort interview af te nemen. Vind je dat erg?"
Waarom zou ik dat erg vinden, ik ben blij dat iemand zich in mij intereseert.
"Mooi, dan zal ik maar beginnen met de eerste vraag. Hoe oud ben je?"
Uhm, dit gaat raar klinken maar ik heb geen idee eigenlijk. Mensen schatten dat ik nu ongeveer vijftien jaar ben maar niemand weet het zeker.
"Ja, dat klinkt best wel raar. Hoe komt het, dat je niet weet hoe oud je bent?"
Ik ben een jaar geleden gevonden door getrouwd koppel. Volgens hen lag ik bewusteloos lang een snelweg.
"En uhm, weet je ook iets van daarvoor?"
Nee, ik weet helemaal niks. Ik weet niet wie mijn ouders zijn, of ik familie had en waar ik woonde. Ik herriner me alleen nog een fel licht en een harde klap.
"Een fel licht en een harde klap, dat klinkt allemaal erg vaag. Zou je meer van ne verleden willen weten?"
Is dit een serieuze vraag?
"Ja zeker"
Ik zou graag heel veel van mijn verleden willen weten. Ik wil weten wie mijn ouders waren, of ik een broer of zus had. Naar welke school ik ging en met wie ik bevriend was. Zou ik huisdieren hebben gehad? Hadden mijn ouders een mooi huis?
"Ik vind het jammer dat ik die antwoorden niet kan geven. Maar goed, ik zie dat je blauw haar hebt, waarom blauw?"
Weet ik niet, ik heb die kleur niet gekozen. Ik heb het geprobeert een bruine kleur te verven maar toen ik mijn haar ging wassen ging de bruine kleur er meteen uit.
"Dus je heb het niet geverft?"
Nee, ik heb het al zolang als ik me kan herinneren. Dat is dus ongeveer een jaar.
"Oke, Lydia. Dit is het einde van dit interview, als de lezers nog vragen hebben kunnen ze die achter laten in de reactie's en zal ik die vragen ik dit interview verwerken."
Lezers?
YOU ARE READING
Lydia
FantasyDezelfde sproeten, dezelfde ogen, dezelfde neus, alleen is hij langer en is zijn haar korter. Het is alsof ik in een spiegel kijk maar dan anders. Zijn ogen staren verbaast in de mijne en voor ik het weet is hij weg. Gewoon zomaar, hij leek wel op t...