When Summer Begin

- 30 -

Miruelle

"Sssssh. Stop crying sweetheart. I'm here. I'm sorry." I heard a familiar voice and suddenly hugs me.

Is this real? Am I not dreaming right? He's here! He is hugging me right now!

"Matt?!"

"Happy Birthday to you. Happy Birthday to you."

What? Birthday? But they are gone! They have been kidnap. What are they doing here? And why are they singing happy birthday?

"I'm confused." Naguguluhang sambit ko habang mahigpit na nakahawak sa kamay ni Matt. Inalalayan ako nitong makatayo galing sa pagkakasalampak sa lupa.

Bago pa man lumawak ang iniisip ko ay isa-isa bumukas ang napakaraming ilaw at bumungad sa akin ang mga taong kanina ko pa hinahanap. Pati na rin sina Wilson at Renzo ay nandito.

"Happy Birthday Elle!" Sabay sabay na sigaw nila habang ako ay naguguluhan pa rin sa nangyayari. Pero pansin ko ang ganda ng kinaroroonan namin ngayon na kung di ako nagkakamali ay sa bakuran ng bahay ni Lola Mareng.

Ang kabuuan ng bakuran ay napagtantong punong-puno ito ng nakapalibot na christmas light. Tapos may mga ibat ibang sizes pa ng stars na nakalambitin. May mga balloons din at handa sa bandang harapan ng bahay.

"W-What? I-I don't understand. I thought..." Naguguluhan na tanong ko. Di ba nawawala sila? Di ba naiwan si Wilson at binalikan siya ni Renzo. Bakit andito na agad sila.

"I know you're confused. I'm sorry this is all my fault." Sabi ni Matt at agad na lumuhod ito sa harap ko. Dahilan para mapasinghap ang lahat.

"Matthew! Ano bang ginagawa mo Jan. Tumayo ka nga. Ba't ba may nalalaman ka pang pag luhod Jan. Tumayo ka. Nakakahiya." Sabi ko habang pinupwersang tumayo ito ngunit dahil mas malakas siya kumpara sa akin kaya wala akong magawa kundi iangat lamang ang mga kamay niya.

"Hay naku. Supposed to be kase besh this is a surprise birthday party for you." Napatingin ako sa nagsalita and its beshy.

"But things didn't turns to our plan. Kase masyadong naging emosyonal ka at hindi ka daw kayang makita ng ermitanyong yan na umiyak pa kaya imbes na siya ang huling magpapakita sayo. Nauna pa siyang nagpakita." Paliwanag pa si beshy.

Agad naman akong napatingin kay Matt na kumakamot pa sa batok niya. Nahihiya.

"Then what? Let my lady cry harder? Ilang araw ko din siyang tiniis na iwasanpara lang maisakatuparan ang planong sinabi mo Garet. I can't wait any longer to hug and kiss her again." Saad naman ni Matt. So it means it was all planned! Pati ang mga pag-iwas niya ay planado.

"At bakit mo naman naiisipan gawin yun ha?!" Singhal ko kay Matt na ikinayuko niya.

"Sorry Mir. Its just that I really wanted to surprise you. I want to prepare a birthday party for you that you won't ever forget. Kaso epic lang. Masyado yata kitang nasaktan. I'm sorry." Nakayuko pa rin ito habang nakaluhod sa harap ko. Pero ramdam na ramdam ko ang senseridad sa boses niya.

"But you really don't need to Matt. Tumayo ka nga jan." Utos ko at sumunod naman ito.

"Ikaw talaga. Andami mong pakulo. Lika nga dito." Sabi ko saka piningot ang ilong niya.

"Aray sweetheart. Niaaway mo naman ako." Parang bata na sabi nito dahilan para matawa ako.

"Sinong niaaway sa ermitanyong si Matthew?" Ginaya ko naman siya dahilan para matawa siya.

"But then again I appreciate it." Sabi ko habang pinapahid ang mga luha ko

"Ssssh. Don't cry sweetie. Sorry." Wika nito saka hinalikan ang tuktok ng noo ko.