Sadece bir hayal

Dolap

Okuldaydim. Dorduncu ders bitmis, ogle teneffusu baslamisti. Her zamanki gibi actigimda icinden kitaplarin dustugu dolabimdan kitaplarimi almaya

calisiyordum.

Sonra tam arkamdan bir ses geldi: "Öykü, kenara cekilebilir misin?". Bu sesi nerde duysam tanirdim, onun sesiydi. O ses ruyalarimi susleyen sesti, aglamama neden olan, beni depresyona sokan ve her duydugumda kalbimin saniyede uc kere atmasina sevep olan.

Biraz catalli sirin sesinin yarattigi etkiyle kipkirmizi oldum. Yuzumu gostermeden "Tabiki, Rüzgar." dedim. Fazla ilgilendigim belli olmus muydu? Ya da kizardigim?

Kenara cekildim ve benim dolabimin altinda olan dolabindan kitaplarini almasini izledim. Guzel burnunu izledim, yuz hatlarini inceledim, saclarinin uclarindaki sarilara baktim onlara dokunma hayalleriyle ve acik kahverengi gozlerine baktim. O gozleriyle bana bakarak beni sevdigini soylemesini hayal ettim.

Basini kaldirdi, yakalanmistim. O carpik gulumsemesiyle gulumsedi bana. Gozlerimi kacirdim, kizardim. Bir sey diyemedim, agzimdan bir kikirdama kacti. "Neye guluyosun?" dedi sakaci bir tavirla. "Hic, dalmisim oyle komik geldi bir an." dedim ve dolabimdaki kitaplari alma isime geri dondum. Dolabima bakti, sakayla karisik yuzunu eksitti. "Bu ne karisiklik ya? Bir de benim dolabima bak." Dedi. Hemen yanimdaydi, aramizda bes cm mesafe vardi ve nane kokan ilik nefesini hissedebiliyordum. Agzindaki naneli sakizdan gelen koku onu daha da cekici yapiyordu. "Sakiz ister misin?" Dedi seker bir gulumsemeyle. O gulumsemenin etkisinden kurtulup Evet, diyebilmem icin uc saniye gecmesi gerekti. Verdigi sakizi cignemeye basladim.

Herkes dagilmisti ve yemege gitmisti. Koridorda sadece biz, benim hizla atan kalbim ve onun icimi eriten gulumsemesi vardi. Surekli gozlerimiz kesisiyordu, her goz goze geldigimizde bakislarimi ceviriyordum kizararak ve bana guluyordu.

Bi an duruldu, bana yaklasmaya basladi. Gozlerim iyice acilmis ve salak, ne oldugunu cozememis saskin bir ifade ile orada hareketsiz duruyordum. Kirpiklerimi kirpistirdim ve nefesimi tuttum., Sakizimi cignemeyi biraktim. Bana iyice yaklasti. Aramizda artik sadece uc parmak kadar mesafe vardi. Nefesim hizlandi, kalbim iyice hizli atmaya basladi ve bana yakici gozleriyle bakiyordu.

************************

"Öykü, kenara çekilebilir misin?", "Dolabımdan müzik eşyalarımı almam lazım da."

"Ne? Hah, tamam." dedim oldukça salak gözükerek.

Gerçekliğe dönmek bu olsa gerek. Eh bari hayal öpüştükten sonra bitseydi. Dolabından eşyalarını almaya çalışırken onu süzdüm, hayal değil de gerçek olsaydı nolurdu ki?