PROLOGUE
I was new here sa wattpad , You can call me ms. heart . Itong story na to matagal ko na siyang nabuo sa mind ko, kya lng tamad kasi akong magsulat sa notebook o sa journal kya nung nauso na tong wattpad naisip ko na bka pwede na akong makapagsulat .
this is the story of loving a person unexpectedly. di mo inaasahan at hindi mo kailanman maiisip at mararamdaman . kusa na lng siya dadating without warning . siguro marami mkakarelate sa story na to .
I hope maenjoy nio tong kwento ko .
- - - - - - - - - -
Chapter 1
Cindy, Cindy.. ano ka ba gumising ka na diyan at baka malate tayo sa flight. Tawag ni mama sa akin..
Flight ! Oo nga pla . Ngayong araw na pla ang flight namin papuntang probinsya. Handa na nga ang mga gamit ko eh , mga damit at maraming pang iba na hindi ko dpat kalimutang hindi dalhin .
pero bkit ang sarili ko hindi ko maihanda ?? Dahil siguro ayaw ko lng iwanan ang mga bagay na nakasanayan ko na, Ayaw ko lng iwanan ang mga taong nakasama ko habang lumalaki ako. Pamilya ko, mga friends at si Bryan . Sino si Brayan ? si Bryan na naging inspirasyon ko kahit hindi niya alm, si Bryan na nagpapasaya sa akin kahit sa simpleng niyang paraan, Si Bryan na minahal ko kahit palihim lng .. hindi ko kasi nagawang aminin sa knya lahat ng iyon eh . kahit sa mga friends ko hindi ko rin na open up. Dahil takot lng ako na pag-usapan ako ng iba. ganong kasi ako , hanggat maari hanggat kya ko itatago ko ang isang bagay na alm kong magbibigay ng problema sa akin . Kya kahit sobrang hirap para sa akin na ang mismong sarili ko ng feelings towards a person ay kailangan kong isakripisyo para sa ikakatahimik ng buhay ko . Ang selfish ko dba ? kahit alm ko nmn na wlang msama kung aaminin ko saknya lahat ay nagawa ko pa ring itago at alm ko rin namang wlang mawawala sa akin kung sususbukan ko pero pinili ko paring sarilihin na lng yun dahil duwag ako .
kaya hanggang sa natapos ang second year ko walang nangyari sa amin ni bryan. Werw classmates but not friends at lalong hindi hihigat pa sa kaibigan. Pero alam ko naman sa sarili ko na nkapag move on na ako. Isang taon na rin naman ang nkalipas mula ng iwan ko ang dati kong school at lumipat sa iba nung 3rd year na ako. At ngayong ngang mag po 4th year na ako , lilipat ako ulit ng school at mas malayo pa....
Cindy, tawag ni mama habang kumakatok sa pinto ng room ko..
" yes mom, nanjan na . " at naligo na nga ako.
oh, kumain ka muna bago tayo umalis papuntang airport. Teka, at bkit ganyan na naman ang mukha mo? Diba napag-usapan na natin ito. Kaya kita niyaya at pinilit na dun na lng sa probinsya mag aral ay para kahit papaano ay magkasama tau ng mas matagal. Matagal ka na rin namang nanatili sa poder ng daddy mo. Pero ano .. hindi mo rin naman siya nakakasama palagi dahil nasa ibang pamilya niya sia . " ma, pwede ba wag na nating idamay pa si daddy dito. Oo ngat, minsan lng kami kung magkita at magkasama, pro we bond as typical father and daughter.. At pumayag na naman ako na sumama sa diba at was final, di na ako mkakaatras ....
- - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 2 :
Habang nsa taxi kami ni mama, hindi ko maiwasang isipin na iiwanan ko na ang lugar kung saan ako namulat at lumaki. Napakarami kong masasayang ala-ala na naransan habang lumalaki ako. Sa isang iglap at sa isang oo ko lng kay mama ay lilisanin ko na ang lahat ng ito. Hindi ko rin tuloy naiwasang sisihin si mama.. Dahil kung hindi lang niya ako iniwan para magtrabaho bilang nurse sa Canada ay close siguro kami sa isat-isa at hindi ko na kailangan pang umalis dito. Pero iniwan niya ako nung kinder pa lang ako at simula noon ay ang daddy ko na at lola ko ang nag alaga sa akin. kahit ba yearly naman kung umuwi si mama dito ay hindi pa rin kami nagkalapit. OO ngat nabibigay niya lahat ng gusto at kailangan ko at inaamin ko na naging spoiled na anak ako pro dba mas masarap pa rin sa feeling na ang nag alaga sau ay ang sarili mong ina ....
nang makarating kami sa airport ay eksakto lamang sa nakatakdang oras ng flight, mas maaga pa nga kami ng 30 minutes , para na rin hindi kami maiwan ng eroplano. Alas dos ng hapon kase ang flight namin ng march 13. Iniksakto naming bakasyon ang pag alis para tapos ko na rin ang 3rd year ko at doon na lng sa probinsya ako mag po-4th year.
Habang nsa eroplano kami ay nakakabit naman ang headset ko para hndi ako ma bored kahit sandali lang naman ang flight. Bigla ko na lng naisip si Bryan ng ang knta na sa music player ko ay ang lagi niyang kinkanta na Beautiful in my eyes. Dahil nga ay secretly crush ko sia dati ay naging favorite ko na rin itong pakinggan at kantahin.. Gusto ko na sanang idelete ito sa music player ko kaso ay favorite song ko na rin nmn ito kya ok lng na sa tuwing ito na ang napapakinggan ko ay si Bryan ang agad na naiisip ko ..
Malayo ang probinsya ni mama, nsa mindanao pa ito. Dun siya ipinanganak at lumaki, pero lumuwas lang si mama sa maynila nung kolehiyo na siya.
actually wla akong idea kung ano ang madadatnan ko sa probinsya at kung sinu-sino ang mga taong pakikisamahan ko basta ang sa akin lang ay sumunod lang ako sa mama ko.
Nung lumapag na ang eroplano at nasa labas na kami ng airport ay tinawagan na agad ni mama ang nanay niya na lola ko. Alam ko na excited na rin ang mga kamag-anak ko na makita kami ni mama dahil matagal-tagal na rin ng huling magkita ang mag-ina at ako nama ay hindi pa rin nla nkikita .
- - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 3
Papunta na kami sa lugar kung saan ang bahay nila mama. Infairness, magaganda ang mga tanawing nakikita ko, probinsya nga talaga, di tulad sa Manila halos puro buildings at mga kotse ang mga makikita mo. For the first tme ay na mesmerized ako sa mga nakitakita ko, puro puna mga halaman at nakakarelax sa mata.
Huminto ang taxing sinasakyan namin sa isang magandang bahay. Alam ko na ang bahay na yun ang sinasabi sa akin ni mama na bahay na ipinatayo nia para sa akin para pagpunta daw namin dito ay sa komportableng bahay ako maininirahan. Mganda rin nman ang bahay namin sa makati, pero mas maganda to.
At ilang sandali pa ay may lumabas mula sa bahay na mga tao na hula ko ay mga kamag-anak namin.
Daling lumabas si mama sa taxi at agad siyang sinalubong at niyakap ng kanyang nanay, ako naman ay lumabas na rin sa taxi at biglang tinanong si mama ng lola ko kung ako na ba raw si Cindy? umoo naman si mama at biglang lumapit sa akin ang matanda at niyakap din ako. di ako sanay ng niyayakap kya medyo ilang ako, at sinabi pa niya sa akin " ang laki-laki mo na pla cindy, samantalng nung huli kitang nakita ay ung baby ka pa".
Pagkatapos nun ay pumasok na kami sa bahay . Talagang malaki at maganda ito. Maraming tao ang sumalubong sa amin, mga kamag-anak namin na di ko kilala.
pero ay tinanong ko agad si mama kung nasaan ang kwarto ko, ang sabi ko nalng na gusto ko munang magpahinga, ang lola ko ang sumagot. nandun sa itaas, sige at pasasamahan na lng kita at para na rin maiakyat ang mga gamit mo.
Nang makaakyat at makapasok na ako sa kwarto ay nagustuhan ko agad ang kulay, combination ng purple at pink. Kase ang dati ko namang kwarto ay simple lng nmn at magulo pa.. siguro ay kailangan ko na lng klagyan ng iba pang mga decorations at mga gamit para mas gumanda pa. Blak kong bumili ng desktop at tv for myself. Walang reklamo si mama sa mga bagay na iyo kahit medyo magastos talaga ako kahit dati pa. ok lng yun sa knya, as long as im happy at naeenjoy ko ang mga bagay na iyo ay ok lng . Lalo pat pumayag akong sumama sa knya dito .
Iniayos ko na ang mga damit ko. Actually hindo ko nadala halos lahat ng mga damit ko, iniiwan ko na lng ang mga luma at bibili na lng ako ng bago, siguro naman ay may mall din dito..
Ngayon di ko na alm ang susunod kong gagawin, bababa ba ako para makipagkilala sa kanila or i just stay here at magmukmok.
Gusto ko sanang tawagan ang mga friends ko pero naubusan naman ako ng load at wala pa ding landline dito sa bahay, kya for now sorry muna ako .
Ilang sandali pa at yun nga, ipinatawag na ako ni mama pra bumaba. wla nmn akong magagawa kundi sumunod. Bka kse sabihin nila na wala akong respeto so sumunod na lng ako .
pagbaba ko ay nadatnan ko dun ko sila na nsa sala at naguusap.
