I hope - One direction [ Afgelopen ]

2. Amy Jasmijn Spot

Starend naar de verte waar ik de grasvelden zie en allemaal dieren zie rondlopen. Waarom hebben zij een gelukkige leven en ik niet. Het is hier stil. Je hoort alleen de vogels fluiten en de eenden kwaken. Waar ik zit, die plek is geheim. Niemand behalve mijn broer weet dat deze plek er is. Het is mijn plek om hier tot rust de komen. Op een kleine rots om schuilt tussen de andere rotsten en bomen. De water stroomt en ik voel regendruppels in mijn gezicht vallen. Ik hoor mijn telefoon gaan en ik kijk wie mij belt. Eigenlijk wist ik het meteen. Bijna niemand heeft telefoonnummer alleen thuis, waar ik woon.

Ik ben toch niet belangrijk en ik ben de alleen maar voor die vuile klusjes. Ik zie dat mijn stiefvader Ad nog een keer belt en ik neem maar op voor dat het te dreigend word.

“Met Amy!”

“Waarom nam je niet op?” Brult de stem van Ad.

“Omdat ik de telefoon te laat hoorde.” Ik moet wel steeds liegen.

“Je komt nu naar huis ondankbare mens en luister voortaan beter!” Tranen rollen over mijn wangen en snel zeg ik “Oké."

Ik weet gelijk wat mij te wachtten staat en starend kijk ik vooruit totdat ik besluit om toch maar op te staan. Langzaam en ook wel snel loop ik het bos uit. De bos ligt naast een wijk waar mensen wonen.

En ik woon in de wijk ernaast. Na vijftien minuten ben ik thuis wat niet als mij thuis voelde. Ik steek de sleutel in het slot en ik open de deur.

“Nu ga je heel het huis schoonmaken en het huiswerk maken van je zussen.  En dit keer krijg je geen eten meer.” Ik voel dat hij mij slaat en mokkend doe ik maar wat hij zegt. Als ik het niet doe kan ik nog meer klappen krijgen terwijl ik al veel te veel klappen krijg.

Mijn leven is gewoon een hel maar ik kan niks anders. Tenzij ik naar hemel ga, tegen mijn moeder kan ik ook niks zeggen omdat  ik dan klappen krijg. Mijn moeder haat mij ook en waarom dat weet ik niet. Een keer vertelde ik aan mijn moeder dat Ad mij sloeg. Maar ze geloofde mij niet en mijn stiefvader vertelde een lulverhaal.

Ik hoop elke dag op een wonder. Dat mijn broer mij komt weghalen of iemand anders.

Moe val ik avonds  op bed. Ik val bijna in slaap als ik opeens de deur open hoor gaan. Geschrokken kijk ik naar mijn stiefvader die in de deuropening staat. Kwaad komt hij op mij afgestormd.

“Verwend kreng je gaat straf krijgen!”

“Ik heb niks verkeerd gedaan.” Piep ik.

Hij gromt en komt op mij zitten.

Ik voel tientallen klappen en schoppen. Ik kerm van de pijn. Ik probeer te schreeuwen om hulp. Er komt geen geluid uit mijn keel. Ik voel mijn ademhaling sneller gaan. Ik voel bloed langs mijn lichaam druipen.  Hij gaat verder met slaan. Ik zie hem zich zelf aftrekken recht voor mijn ogen.

Vol afschuw kijk ik ernaar. Ik voel mij zwak, hard bevredigd hij mij.

“Stop!” Fluister ik. Ik begin harder “Stop!” te roepen maar hij houd niet op.

Tranen rollen over mij wangen. Ik voel mij machteloos. Ik voel mij langzaam wegtrekken naar het zwarte gat en ik zie niks meer.