The Colours Of Life (Remus Lupin)

1.

Ik geef mijn ouders nog een laatste knuffel, terwijl ik het geluid van de Hogwarts trein hoor die aangeeft dat hij zo gaat vertrekken. Glimlachend kijk ik mijn ouders aan. Mijn moeder huilt door het lachen heen en mijn vader is een en al trots. Dat is niet zonder reden. Ik lijd namelijk aan een onbekende ziekte, zowel onder de tovenaars als onder de Dreuzels. Ik ben dit jaar eindelijk sterk genoeg om naar Hogwarts te gaan, maar moet wel elke week langs komen bij de dokter voor controle.

Ik stap de trein binnen en zwaai nog even naar mijn ouders en langzaam voor mijn gezicht gaan de deuren dicht en begint de trein te rijden. Ik staar nog zo lang mogelijk naar mijn ouders tot dat ze veranderen in stipjes en dan verdwijnen. Hier ben ik dan, in de trein op weg naar Hogwarts. Langzaam draai ik me om en zie ik dat ik de enige ben zonder coupé. Dat merk ik ook als ik langs alle coupés loop. Elke coupé zit stampvol met leerlingen, tot dat ik langs een coupé loop waar enkel alleen een meisje in zit. Ik maak de schuif open en terwijl ik mijn hoofd naar binnen steek kijkt ze op van haar boek. 'Mag ik toevallig hier zetten? Er is nergens meer plek.' vraag ik en probeer mijn balans te bewaren aangezien ik nu heel raar sta. 'Ja tuurlijk.' zegt ze en ik loop naar binnen en als ik mijn koffer boven me heb gelegd, ga ik voor haar zitten. 'Ik ben trouwens Lily Evans.' 'Elizabeth Kane' en ik schud de hand van Lily. 'Ben je nieuw op Hogwarts? Ik heb je namelijk nog nooit gezien.' vraagt ze en ik knik. 'Ja ik had eerst thuisles, door privé redenen.' en Lily knikt om te vertellen dat ze het begrijpt. 'Ben je al gesorteerd?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Ja, gisteren ben ik al langs geweest op Hogwarts om gesorteerd te worden. Ik zit in Gryffindor!' zeg ik blij en denk even terug aan gisteren. 'Ik ook! Gezellig, dit jaar gaat echt leuk worden.' zegt ze blij waardoor ik glimlach.

Lily en ik praten een tijdje en ik kom steeds meer over haar te weten. Ze verteld me bijvoorbeeld dat haar ouders niet kunnen toveren. Ze houdt van lezen, net als ik en natuurlijk dat ze een F-T-S heeft. (Full-Time-Stalker) Zelf vertel ik haar ook een hoop dingen, op mijn ziekte na dan. Ik hoef geen medelijden of een andere behandeling. Het blijft gewoon mijn geheim. Niemand hoeft het te weten. Mensen gaan zich namelijk altijd anders gedragen als ze weten dat je een ziekte hebt.

Net als Lily iets wil zeggen gaat de coupé deur open en stappen er vier jongens naar binnen. Ik hoor Lily zuchten en in een tijd van maar een paar seconden scannen mijn ogen de vier jongens. Er is een kleine mollige jongen, een jongen met bruin haar een bril die overduidelijk Lily leuk vind aangezien hij haar zowat al de liefde bedwingt door haar alleen maar aan te kijken. Hij zal dan wel de F-T-S zijn, neem ik aan. Verder is er nog een jongen met Zwart haar wat een beetje aan de lange kant is en grijze ogen en als laatst een jongen met licht bruin haar, bruine ogen en een hoop littekens, waardoor hij overduidelijk het interessantste verhaal heeft van de vier. 'Hellooo eva...' zegt de jongen met bruin haar en de bril, maar midden in de zin stopt hij. 'Wie ben jij?' vraagt hij en ik hoor Lily nog een keer diep zuchten. 'Ik ben Elizabeth en wie zijn jullie?' vraag ik. 'James en dit zijn Sirius, Peter en Remus.' zegt de jongen die James heet. Zonder te vragen of ze erbij mogen zitten gaat James naast Lily zitten en slaat hij een arm om haar heen, die Lily gelijk weg slaat waardoor ik grinnik. Peter gaat naast James zitten en Remus naast mij met daarna Sirius. 'Ben je nieuw?' vraagt Sirius en ik knik. 'Had thuisles, maar mag nu eindelijk naar Hogwarts, oh... en ik stroom in in het 6e jaar van Gryffindor.' zeg ik om zijn vraag te beantwoorden. Hij knikt en gaat onderuit gezakt zitten. Remus pakt een boek en begint er in te lezen. Peter staart een beetje om zich heen en James schuift iets dichter naar Lily toe. 'Zo Evans... Hogsmead?' vraagt hij terwijl hij nog een keer probeert zijn arm om Lily heen te slaan. Lils slaat de arm weer van zich af en kijkt hem vies aan. 'Nee Potter! ik heb andere plannen.' zegt ze. 'Wat voor plannen dan?' vraagt James en terwijl iedereen, behalve Remus naar Lily kijkt, kijkt Lily mij paniekerig aan. 'Ik ga al met Elizabeth naar Hogsmead.' 'Echt waar?' vraag ik verbaasd, waardoor Lil me een "HELP MIJ!" blik geeft. 'O..ehh... natuurlijk. Dat klopt.' zeg ik snel. James staart mij nog even verdacht aan, maar laat het dan los en gaat met Sirius in gesprek wie er beter in Zwerkbal is.

De trein stopt en we staan met z'n allen op. Het is heel erg druk, dus besluit ik Lily en de jongens maar te volgen. Als ik bijna omver wordt gelopen door een groep eerstejaars pakt iemand mijn hand beet en trekt me mee. Door de drukte kan ik niet zien wie het is, maar ik besluit die persoon maar blindelings te volgen. Wat moet ik anders? Door de menigte verpletterd worden en in mijn eentje straks achter blijven? Als we bij koetsen aankomen, getrokken door Terzielers zie ik pas dat het Remus was die mijn hand vast pakte en me meetrok. Ik bedank hem zachtjes, niet wetend of hij me gehoord heeft en loop naar de Terzielers. Ik aai er één eventjes snel en glimlach lichtjes voordat ik in de koets ga zitten. Heel veel mensen zijn bang voor Tierzeliers omdat je ze alleen kan zien als je iemand hebt zien sterven, maar dat vind ik onlogisch. Wat kunnen zei daar aan doen? 'Wat deed jij daarnet nou?' vraagt James. Ik staar hem vragend aan, wat bedoeld hij? 'Je was de lucht aan het aaien.' zegt Sirius. 'O jullie zien ze niet?' vraag ik wat verbaasd. 'Ik wel.' Mompelt Remus. 'Je ziet ze alleen als je iemand dood hebt zien gaan.' zegt Remus en de jongens knikken. Het is even stil. 'Ik heb mijn oma zien dood gaan. Ik had niet zo'n goede band met haar maar toch...' zegt Remus. 'Ik mijn opa, ik had een hele goede band met hem. Misschien wel meer dan met mijn ouders. Hij begreep me... en mijn beste vriendin...' zeg ik zachtjes. Lily die naast me zit slaat een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op haar schouder. Mijn beste vriendin Sophia lag bij mij op de kamer in het ziekenhuis. Ze had dezelfde ziekte als ik, een ziekte zonder medicijnen. Wij zijn 2 van de 7 mensen in heel de geschiedenis van de wereld die deze ziekte hebben of hadden in Sophia's geval. Ze stierf zo'n jaar geleden, midden in de nacht. Ik heb nooit afscheid kunnen nemen. Ik heb het voor mijn ogen zien gebeuren, hoe ze geen adem meer kon halen. De ziekte heeft namelijk met je longen te maken. Blijkbaar kan het gebeuren dat door deze ziekte je longen het zomaar begeven, waardoor je geen adem meer kan halen. Dat is dus wat ik voor mijn ogen zag gebeuren en voordat ik echt wist wat er aan de gang was, was het al te laat.

Als ik uit mijn gedachtes kom is bijna iedereen al aan het praten. Iedereen behalve Remus. Hij kijkt me bezorgd aan en ik schenk hem een kleine glimlach, alleen lachen mijn ogen niet mee. Vlug kijk ik opzij, niet in staat om de neppe glimlach nog langer op te houden en zodra ik dat doe zie ik een prachtig kasteel. De boeken hadden gelijk. Hogwarts is inderdaad prachtig en magisch. Ik weet nu al dat dit het beste jaar van mijn leven gaat worden.

Vote / Comment / Follow