Good Die Young

The Way You Make Me Bleed...

Kiedyś przejęłaby się tym, że krwawi. Ale nie teraz, nie po tym wszystkim, co jej zrobiono.

Ktoś kiedyś powiedział jej, że żeby coś zbudować, trzeba coś najpierw zniszczyć. Żeby coś zyskać, trzeba coś stracić.

Nie było tam mowy o miłości. A jednak ona przyszła. Zdradliwe uczucie, nie pozwala na zbyt wiele wolności.

Dlatego go nienawidzi. Miłość uczyniła z niej więźnia. Sprawiła, że krwawiła dniami i nocami. Była wykorzystywana, ale tego nie widziała.

Miłość ją o ś l e p i ł a.

Kochała i została zniszczona.

Jej serce zostało wyrwane i zdeptane na oczach tłumów. A ona stała i patrzyła na to, krwawiąc. Zostało tam puste miejsce, próżnia.

Gra nie była tego warta. Ale ona nie miała wyboru, musiała grać, mimo, że była cały czas oszukiwana. Ogrywano ją, ale ona brnęła w to dalej.

Dlatego teraz jest zdeterminowana. Jej życie zostało złamane, zdeptane i zmieszane z błotem. Nie ma wartości, a jednocześnie jest cenniejsze niż każde inne.

Przez to, co z nim zrobi.

Cały świat ją pozna. Wszyscy zobaczą co zrobił jej Meyer. I otworzą oczy na prawdę. Krew obmyje ich i sprawi, że będą widzieć.

Rozpoczęła to krew i krew to zakończy.

Łzy. Wyraz cierpienia i bólu. Niosą ze sobą to wszystko, czego nie da się ubrać w słowa, to co skrywane jest w sercu.

Ale co, jeżeli nie ma się serca? Wtedy łzy to tylko woda. Objaw walki toczonej w środku między resztką człowieczeństwa, a zwierzęcą naturą.

Ogień w żyłach, pustka w środku, wspomnienia w oczach, krwawiące rany zamiast serca.

Nie, to nie jest już człowiek.

To coś gorszego.

Nie odczuwa bólu ani strachu. Nie ma już kompletnie nic do stracenia. Zabrano jej wszystko, co miała. Stała się chodzącą bronią. Najlepszą i najsilniejszą.

Gdzie są uczucia, gdzie nadzieja? Nie ma. Zniknęły. Została tylko chora desperacja.

Jest jak tonący statek, którym targają eksplozje. Wrak człowieka, który pragnie zrobić coś szalonego. Chce spróbować. Nic nie straci. Nic nie zyska.

Śmierć będzie dla niej wybawieniem...