มิราพาร์ท.........
ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองฝันว่าพี่แดนมาหาที่ห้อง จะเป็นไปได้ไงวะต้องเป็นเพราะพิษไข้แน่ๆทำให้ฉันฝัน
"ทุ่มนึงแล้วหรอ" ฉันค่อยๆลุก กินเค้กดีกว่าฉันเดินก้าวไปที่ตู้เย็นแล้วเปิดตู้เย็นออกแต่ว่าทำไมไม่มีกล่องเค้ก ฉันว่าฉันเอาแช่ไว้หนิ
แกร๊ก เสียงประตูห้องน้ำดังขึ้นทำให้ฉันหันมอง พี่แดนงั้นหรอ นี้ฉันไม่ได้ฝันงั้นหรอ
"หาเค้กหรอ" เค้าถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ค่ะ" ฉันตอบสั้นๆพอมองในตู้เย็นก็ไม่เห็น ไปไหนวะเนี้ย
"ไม่ต้องมองหา พี่เอาทิ้งไปแล้ว" เค้าบอกว่าเค้าทิ้งเค้กฉันงั้นหรอ
"พี่ทิ้งเค้กทำไม" ฉันเริ่มโมโหนิดๆ
"ทำไมต้องโมโหใส่ เค้กนั้นมีอะไรดี" ก็เพราะฉันใกล้เป็นประจำเดือนแล้วอยากกินไงพอไม่ได้กินโครตหงุดหงิด
"ก็ฉันอยากกิน พี่กลับห้องพี่ไปเลย" ฉันพูดแล้วชี้ไปทางประตู
"แทนตัวเองว่ามิเดี๋ยวนี้" เค้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันกัน
"ไม่ พี่ออกไปได้ อื่ออออ อื่ออ อะอื่อ" ฉันดิ้นไปมาเพราะจู่ๆเค้าก็พุ่งตัวเข้ามาจูบฉัน
เค้าจะทำแบบนี้ทำไม
"ต่อไปนี้อย่าดื้อกับพี่อีก"
"ทำแบบนี้ทำไม พี่นั้นแหละดื้อ ทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว แล้วมาทำแบบนี้ทำไม" ฉันผลักเค้าแล้วทุบลงที่อกของเค้า ฉันไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่
"จะเป็นประจำเดือนหรอเลยอยากกินเค้ก" เค้ารวบตัวฉันกอดแล้วลูบหัว เค้าพูดแล้วทำเหมือนตอนเรายังเป็นแฟนกัน
"ฮึก อย่าทำแบบนี้ ฮึก ขอร้อง" เค้าไม่สงสารกันบ้างหรอ ตอนนี้เราไม่ได้ทะเลาะกันเฉยๆแต่เราเลิกกันแล้ว
"อย่าร้องนะครับ เอางี้มั้ยพี่พาไปกินเค้กร้านประจำของเราดีมั้ย แต่ว่ามิราต้องกินข้าวต้มฝีมือพี่ก่อน ไปๆพี่ตักไว้ให้พี่โต๊ะแล้วว่าจะไปปลุกแต่มิราตื่นก่อน" ทำไมเค้าถึงไม่ฟังที่ฉันพูดบ้างว่าเราเลิกกันแล้ว
ESTÁS LEYENDO
(1)sorry ทั้งหมดเป็นเพราะรัก (end)
Fanficฉันแค่รักเค้ามากจนไม่อยากเสียเค้าไป แต่ฉันคงงี่เง่าเกินไปเค้าถึงรำคาญและหมดรักฉัน
