พี่ธีของนิวท์

คืนนี้ ที่นิวท์รอคอย..

หลังจากคืนวันนั้น..

วันที่พี่ชายนักกอด มือปราบมารอย่างธีซีอุส สูญเสียคนรักไปเพราะการเสียสละเพื่อทุกคน

พี่ธี คนดีคนเริงร่าของนิวท์ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจนน่ากังวล

ซ่า~~

คืนนี้เป็นค่ำคืน ท้องฟ้าเเละดวงดาวนับล้านต่างพากันร่ำไห้ นิวท์ยืนมองเม็ดฝนที่วิ่งผ่านความมืดอยู่ภายในบ้านของตน กำลังรอคอยผู้เป็นพี่กลับสู่บ้าน

ปกติธีซีอุสมักจะกลับบ้านตรงเวลาเสมอ หากเเต่ในเวลานี้ ไม่มีคำว่าปกติ..

"เฮ้อ.." เจ้าของกระบนผิวขาวละเอียดถอนหายใจเบาๆกับตนเอง นี่ก็ย่างเข้าเที่ยงคืนเเล้ว ทำไมพี่ถึงยังไม่กลับ

คิดในเเง่ดี บางทีนักกอดตัวเเสบอาจทำงานที่กระทรวงก็ได้

ดึกป่านนี้ ยังจะมีงานอีกเหรอ?

ยิ่งคิดยิ่งกังวล ยิ่งกังวลยิ่งเป็นห่วง

นิวท์คิดเรื่องความสัมพันธ์อันเปราะบางระหว่างเขากับธีซีอุสมานานนับปีตั้งแต่ช่วงมหาลัยเเล้ว เขาไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองนัก ว่าเขาคิดกับธีซีอุสเเค่พี่ชาย

หรือมากกว่านั่น..

เเละถ้าหากเขาคิดมากกว่าพี่น้องในสายเลือดจริงๆ..

พี่ธีจะยอมรับมันรึเปล่า...

หากการที่พ่อมดหรือเเม่มดจะรักกับพวกมักเกิลนั่นเรียกว่าเป็นไปได้ยากเเล้ว..

การรักกันเองในสายเลือด นับว่ายากกว่า..

ไม่มีใครยอมรับได้ทั้งนั้นแหละ...เพราะ
ตัวนิวท์เองก็รับไม่ได้เช่นกัน

เขาเลือกที่จะปกปิดความรู้สึกนี้จากพี่ชาย ทุกๆครั้งที่ธีซีอุสมอบอ้อมกอดอุ่นให้

ยอมรับเลยว่า จริงๆเเล้วเขาชอบกอดนั่นเอามากๆจนเเทบคลั่ง หัวใจดวงน้อยๆมักจะ
ทรยศนิวท์เสมอ ความร้อนจากการสูบฉีดเลือดปรากฎเป็นริ้วสีแดงชมพูบนใบหน้าเรียว