MAGOS AUROR

bölüm 1

Karanlık bir oda içerisinde hiçbir şey görünmüyordu.

Soğuk buz gibi bir zeminde cenin pozisyonunda yatıyor ve çırılçıplak olduğu hissedebiliyordu.

Kendini uyuşturucu kullanmış gibi hissediyor, kendinde ayağa kalkacak gücü bulamıyordu.

Dışarıda birkaç adamın konuşmaları kulağına geliyordu fakat tam olarak ne söylediklerini anlamakta güçlük çekiyordu.

'geldi! İçerde tutuyoruz.'

'neden?'

'çok tehlikeli. Bu yüzden onu içerde tutmamız söylendi.'

Tüm bu konuşmadan anladığı tek şey 'Tehlikeli' kelimesi olmuştu. Bu kelimeyi onun için söylenip söylemediğini dahi anlamakta zorlanıyordu.

Bir süre sonra bir ışık huzmesiyle gözleri aralandı.

Işıkların içinden bir adamın ona ellerini uzattığını görebiliyordu. Ona uzanan yardım eline cevap vermek istediğinde ellerinin nerde olduğunu hatırlamaya çalıştı. Çünkü soğuktan kan akışı neredeyse durmuş ve bir an için ellerinin olmadığını hissetmişti.

Uzatılan yardım eli cevapsızca havada daha fazla beklemek istemedi ve soğuk zeminle nerdeyse bütünleşen kızı kucaklayarak ayırdı.

Hastaneye benzeyen uzun ve dar bir koridor boyunca gittiler. Bir odaya girip zavallı kızı yatağın üzerine yavaşça bıraktı. Kız hala etrafını net göremiyordu. Etrafında ki insanların ona yardım mı ediyor yoksa kötü niyetliler mi anlayamıyordu.

Korkuyordu ve o an söyleyebildiği tek şey

'Bana zarar vermeyin. Lütfen!'demek oldu.

Kısa süren sessizlikten sonra onu kucaklayan adam kıza cevap vermesi gerektiğini düşünerek. 'Sana zarar vermeyeceğiz. Sen sadece iyileşmene bak' dedi ve odadan çıktı.

**

İki ay sonra her şey normale dönmüşe benziyordu.

Parry, hastaneden dün ayrılmıştı kaldığı sürede biraz dinlenmişti. Ama oraya nasıl gittiğine ve neyi olduğuna dair hiçbir fikri yoktu.

Evinde sabah kahvesini içerken telefonu çaldı.

'Alo'

'İyi günler efendim. Bayan Parry Jession'la görüşebilir miyim?'

'Evet benim. Buyrun!'

'Brooklyn polis merkezinden arıyorum. Uygun olduğunuz bir zaman buraya gelip ifade vermeniz gerekiyor efendim.'

'Tabii ama ne için ifade vermem gerekiyor?'

'İki ay önce ki olayla ilgili bayan Jession'

'Peki. Bugün geleceğim.'

Parry telefonu kapatıp hazırlanmaya başladı ama aklında hiçbir fikir yoktu. İki ay öncesine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. Belki de bir şeyleri polis merkezinde öğrenebilir umuduyla hazırlanıp çıktı.

**

Çok geçmeden polis karakoluna varmıştı.

Kapıdaki memurlardan birine Parry Jession olduğunu ve ifade vermesi gerektiğini söyledi.

Polis memuru ifade için bir odaya kadar Parry'e eşlik etti.

Kapıyı çaldı ve açıp

'buyrun bayan Jession.' dedi.

İçeride masada oturun genç bir polis memuru vardı.

'hoş geldiniz hanım efendi. Ben memur Johnson Clark.