မတူညီတဲ့ေခါင္းစဥ္အသီးသီးနဲ႔ လမ္းမီးတိုင္ေတြေအာက္ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကတဲ့လူေတြ .....
ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့လက္တို႔ကိုကိုင္စြဲၿပီးေပ်ာ္ေနၾကသူေတြ.....
ကိုယ္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ဘံုနန္းဆီမွာေစာင့္ေနတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးဆီဦးတည္ရာလမ္းကိုတက္ႂကြစြာေလၽွာက္လွမ္းေနၾကသူေတြ.......
သူတို႔ကိုရႊန္းရႊန္းေဝေဝျပံဳးျပေနတဲ့ လမင္းႀကီးကိုေတာင္ျမင္ပံုမရ
အမ်ားနဲ႔မတူ..... လမင္းႀကီးနဲ႔ဆက္သြယ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ေကာင္ေလး..
လမ္းမီးတိုင္ေလးေအာက္ တစ္ေယာက္ထဲေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနပံုရသည္
ေအးလြန္းတဲ့ရာသီဥတုကိုအံတုဖို႔ဝတ္ထားတဲ့အေႏြးထည္နဲ႔မာဖလာမွာလူကိုလႊမ္းျခံဳထားတာမို႔ ေသးငယ္ေသာခႏၶာကိုယ္မွာပိုးအိမ္ေလးနဲ႔တူေနသည္
ဘယ္ေလာက္ပင္လံုျခံဳေနပါေစ ေဆာင္းတြင္းရဲ႕အေအးဓာတ္မွာ ထိုလူသားအနားတြင္ ပိုေနသလိုခံစားရသည္
~ vibrate~
"ဟုတ္ hyung"
>>ကေလး....ကိုယ္ဒီေန႔ေနာက္က်မယ္ ကေလးကိုယ့္ကိုျပန္လို႔ျဖစ္လား<<<
က်ိဳးသြားတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကိုအသိအမွတ္ျပဳရင္း....အသံမပါတဲ့သက္ျပင္းေလးတစ္ခုက နီဖူးဖူးႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားမွအခိုးအေငြ႕အျဖစ္နဲ႔ေလထဲသို႔...
"ရပါတယ္..hyung ျဖစ္တယ္"
>>>hyungႀကိဳဖို႔ hosoek ကိုလႊတ္ေပးရမလား
ညေမွာင္ေနၿပီ ကိုယ့္ကားနဲ႔လာႀကိဳခိုင္းလိုက္မယ္ေလ<<<
"မလုပ္ပါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တကယ္အဆင္ေျပတယ္ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးhyung ရယ္ ... hyungစိတ္မခ်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ hyun soeကိုေခၚသြားလိုက္မယ္ေလ"
စိတ္မပူေအာင္သာေျပာလိုက္ရတယ္ ဒီအခ်ိန္ဆိုင္မွာဘယ္သူမွရွိေတာ့မယ္မထင္
>>>တကယ္အဆင္ေျပရဲ႕လား jiminie<<<
"တကယ္ေျပတယ္ hyung"
>>>ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးရယ္ .....hyungတကယ္ထြက္လာလို႔မရလို႔ပါ......တကယ္တကယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္<<<
"ရပါတယ္ hyungအလုပ္မ်ားေနတာပဲကို......
ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္hyung"
YOU ARE READING
The Unforgettable Visitor (Eunoia Contest)
Fanfictionေလာကႀကီးမွာ တစ္ခုရဖို႔ တစ္ခုကိုလက္လႊတ္ရတာ တရားပါတယ္ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့....နာက်င္ရတယ္
