de vrouw met de rozentuin

-HOOFDSTUK 1-

Toen we in de rozenbottellaan gingen wonen, op nummer 8, kwamen onze naaste buren langs om ons welkom te heten: je had meneer Slaeghers, nummer 6, met een bierbuik, een glanzende, kale kop en een klein baardje waar altijd een beetje ontbijt in achterbleef; Nora De Clerk, een jonge moeder van 2 en in verwachting, een man heeft ze (maar wie precies weet ik niet), nummer 7. Dan had je nog meneer en mevrouw Janssen; beiden erg gesteld op hun chihuahua Chouchou, het beest had meer kleren dan mijn hele familie bij elkaar. Ze woonden op nummer 9, in een huis met felroze raamkozijnen. Op nummer 10 woonde een oud vrouwtje met diepe lachrimpels en een fragiele gestalte. Ik heb haar nooit ontmoet, ze bleef altijd binnen, maar ik zag haar soms als ik er voorbij fietste op weg naar school, dan wierp ze me een glimlach door haar keukenraam. Ze had prachtige rozen in haar voortuin, waar de kat van de familie Coppens (nummer 5) graag in plaste. Op maandag, 5 November, 8:11, zaten ik en mijn kleine zusje Clara met felrode neuzen en bevroren vingers in de auto (een oude, rode stadswagen zonder verwarming) onderweg naar school. Het was nog donker en mistig buiten en dat maar één van onze voorlichten nog werkt hielp ook niet echt. Mama had zich overslapen. In frustratie trapte ze hard op de pedalen, maar frustratie ging snel over in paniek toen ze besefte dat we in volle snelheid op een bestelwagen afgingen. De chauffeur was een jonge man die via SMS met zijn vriendin aan het kletsen was. Zo hard als mama de gaspedaal net trapte, nog harder remde ze nu. KLANG! Het zware bestelbusje en de kleine stadswagen botsten, raakten elkaar voor een moment aan en kaatsten gedeukt weer terug. Mama stuurde gehaast een berichtje naar onze school om hen te laten weten dat we niet aanwezig zouden zijn die dag, vroeg ons of we in orde waren en stapte de auto uit om zich bij de pakjesbezorger te verontschuldigen. Ik en Clara bleven achter in de ijskoude wagen. Ik hoorde de man zeggen dat hij een nachtshift had en dit zijn laatste bezorging was, dat het dus helemaal niet uitmaakte en dat het busje toch al oud was. Mama stapte weer in en belde papa om te vertellen wat er net gebeurt was. Ondertussen nam de chauffeur zijn laatste bestelling (een pakje met "Juliette Pauwels, rozenbottellaan 10" erop) en liep ermee richting rozentuin.