Sevmek acı verdiği gibi insanı içten de öldürürdü..Ateşin küllerinden doğan kız.
Ateş kadar tehlikeliydi.Gözleri karanlık kadar siyahtı.Siyahın en koyu rengiydi sanki...
~İşte başlıyor~ATEŞİN KÜLLERİ~
Hayat kısaydı kısa ve bir okadar da acı verici en azından Ateş için öyleydi.
《10 yıl önce》
Annemin çığlıklarını duyuyordum ve ardından bir silah sesi.Korkuyordum çok korkuyordum.Aşağıya inerken babam yine içmişti ve anneme yine bağırıyordu.Gözyaşlarım sel olmuş akıyordu.
-Aanne nneden ağlıyorsun anne
Annem sessiz sessiz yerde yatıyordu.Korkuyorum.
-Üüşüdün mü anne
Annem sessiz sessiz yatarken ona sarsılmıştım annemin göz kapaklari kapanıyordu.
-Bbeni bırakma anne.Aanne beni bırakma ANNE ANNEEEEE.
Sessizlik..Annemin ölü bedeni karşımda yatıyordu.O sustu ben sustum anne konuş anne ben napacam demek istiyordum ama nefes bile alamıyordum.Annemi kaybetmiştim.
Upuzun bir yolda sensizim anne.Karanlık..Çok karanlık anne.Korkuyorum anne çok korkuyorum.Sana sarılmaya ihtiyacım var anne..
Sana annem demeyi özledim anne..
Gel anne gel..
《Günümüz》
Sabah korkuyla uyandım.Yine başlamıştı kâbuslar.Annemin bugün ölüm yıl dönümüydü. Okuldan sonra direk mezarlığa gidecektim.Saat altıydı.Bizimkiler birazdan yine burada olurdu.
Üstümü giydikten sonra rutin işlemlerimi halledip aşağıya indim.O sırada Batu ve Egemen gelmişti.Katliam üçlü herkesin dilindeydik.Batu soğukdu belli etmezdi çok çabuk duygularını Egemen ise tam tersi çocuk gibiydi ama sinirlenince yanına sakın yaklaşmayın derim.
-Abi Miraç bizim yerden yine haraç kesiyor.
Şuan hiçbirşey umrumda değildi. Istedini yapsın pezevenk.
Okula geldimizde herkes susmuştu.Korkaktı hepsi hiçbirşey diyemiyorlardı.Okulun en korkulan Çetesi bizdik.
Okulda herkes sus pus otururken herkes okula yeni kızın gelmesinden bahsediyordu.Insanların neden bu kadar boş olduğunu anlayamıyordum belki de beni özel yapan buydu.Benim dünyam sadece karanlıktan ibaretdi.
《İzmir'in Azığından》
Izmir.Aşık oldum şehir.Benim şehrim.
Ben İzmir Soysal.Özgürlük düşkünü kız.Annem ve babamın işleri yüzünden izmir'e taşınmıştık.Aşıktım cidden bu şehire.
Yeni okul yeni hayat ve yeni arkadaşlar.Alışıktım buna babamın işi yüzünden.
Okulun ilk günüydü.Formamı almadığım için bir sweet altına siyah pantolonumu ve conservelerimi giydim.
Okul yakındı kulaklımı takıp okula doğru yürümeye başladım.
Okula 10 dakikada gelmiştim. Müdürün yanına gidip sınıfımı öğrenmem lazımdı.
Sınıfımı öğrendikten sonra lavaboya gidip elimi yüzümü yıkamalıydım.
Lavabodan çıktım da birine çarpmıştım.
İzmir-Sen naptını sanıyorsun ya
Ateş-Kızım işine bak
Diyip yanımdan geçmişti. Ne ukala insan ama ilk günden acaba daha ne olacaktı.
Sınıfımı buldumda derse çoktan başlamışlardı.
Hemen arka sıralardan birine oturmuştum.Dersin bitimine son yirmi dakika kala o ukala çocuk gelmişti ne yani onunla aynı sınıftamiydim.Hoca birden söze atlayıp ;
-Ateş Güngör yine geç kaldın
Adı Ateş'miş..Ateş
Ben ona bakarken o ise bana doğru geliyordu yanıma oturmuştu ne ukala bu ya.Birden ona bakıp
-Sen napıyorsun ya
-Sırama oturuyorum ya sen ?
Şaşkınca ona baka kaldım.Ne ukalaydı ya.
Tenefüs oldunda kantinde bir kızla tanışmıştım adı Ceyda'ydı çok şirindi aynı sınıftaydık ama suskun biriydi.
En son dersteydik ama o ukula yoktu hayret neyse ya son ders ve uykum vardı göz kapaklarım yavaş yavaş kapanıyordu.
"İzmir uyan kızım uysana"
Ceyda'nın sesiyle gözlerimi açıyordum.Zil çalmıştı.
Yolda sessiz sessiz yürürken.Aniden sesler duymuştum.Yan taraftan geliyordu sessizce oraya giderken Ateş 'i görmüştüm ve bir adam bu da kimdi ne konuşuyorlardı anlamıyordum.Sanki arkamda birisi vardı.
-Yakalandın güzellim
Evet daha ilk bölüm ve ilk kitabım.Bazı yerler belki saçma olmuş olabilir ama lütfen yorumlarda fikrinizi belirtin.~~❤
