Sabaha kadar öylece uyuya kalmışız, yumuş yumuş gözlerimi açmaya çalıştığımda Fred'in beni izlediğini farkettim.. Minik, Minik hadi kalk, dedi.. Annem gibi.
Fred hazırlanmaya başladı dışarı çıkıp kahvaltı yapacakmışız, bir yandan da şarkı mırıldanıyordu, hiç susmasın istemiştim.. İçimi ısıtan bir sesi vardı, soğuk duvarların arasında içimi ısıtan bir ses...
Toparlandıktan sonra dışarı çıktık, güle oynaya -ilk defa bu kadar güzel başlamıştım güne-
Önce kahvaltı yapmak için güzel bir restorana gittik, oradaki insanların yapmacık davranışlarının yanı sıra Fred ile ben o kadar doğaldık ki krep'in üzerine reçelle yüz ifadeleri yapıyorduk, yumurta kırmaca oynuyorduk-tabiki yenilmiştim ama olsun-, börekleri ellerimizle yiyor,birbirimize yediriyorduk.. Sohbet ederek uzun uzun kahvaltımızı yaptık ve bian Fred masadan kalktı, geçen o iki saniyede aklımda milyon tane şey kurmuştum ne olduki? Neden kalktı? Bu kadar doğal davrandığım için soğudumu benden? Gibi bir sürü soru...
Ve yanıma oturdu biran gülüşün dedi gülüşünün kenarında çikolata kalmış. Ben donup kalmıştım, nefesini yüzümde hissediyordum resmen, ben onu seyretmeye dalmışken Fred eline bir peçete alıp dudağımın kenarında kalan çikolatayı temizledikten sonra "Sana gülmek çok yakışıyor Asel" dedi.. bense sadece gözlerine bakıyordum gözlerinin kahvesindeki okyanusta boğuluyordum sanki..
Gidelim mi?dedi Nereye diye sorgulamadım bile.. Restorandan çıktıktan sonra yapmak istediğin birşey varmı dedi..
Aklıma hemen lunapark geldi.- küçükken çok gitmek istemiştim, o yüksek yüksek oyuncaklara binmek korkacağımı bile bile binmek ama tabiki her kızın olduğu gibi bende kahramanımla binmek isterdim, ama benim kahramanım olmadı hiç bir zaman, zaten babamda benim elimden tutup hiç parka götürmemişti bile ... -
Lunapark'a gidelim mi Fred ?
Bugün senin günün Asel, bugün sen ne istersen o olacak dedi, Ve yola koyulduk..
Dönme dolaba binmiştik ilk olarak,ben ilk defa lunapark'a geldiğim için herşeye binmek istiyordum,ama dönme dolapta farkettimki meğer yüksekten korkuyormuşum, korktuğumu farkeden Fred kulağıma fısıldadı " ben yanındayken korkma Asel "
Kahramanım mı olacaktı?
Fred'in fısıldadığı sözcüklerden sonra az önce korkan ben değilmişcesine eğlenmeye başladım.. Çığlık çığlığa eğleniyordum, bir ara Fred gözden kayboldu..
Geri geldiğinde elinde pamuk şeker vardı, çocuk gibi pamuk şekerlerin arkasına saklanmıştı..Pamuk şekeri yemeyide becerememiştim elime yüzüme bulaştırmıştım dudağımın kenarındaki pamuk şekeri almaya yeltendiğimde Fren elimi tuttu, durdurdu..
Gülüşümden öpmüştü beni, nasıl hissetmem gerekiyordu bilmiyordum ama sanki o an zaman durmuştu,hayatım değişiyordu.. Yüzümü okşadıktan sonra sınırlı gövdesiyle beni sonsuz sarışına şahit oldum...
