//finale özel, farklı bir şarkı koyayım dedim. okuduğunuz için teşekkür ederim:')//
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatın sunduğu inceliklerin bu kadar güzel olabileceğini daha önce hiç düşünmedim. Ama bir gün geliyordu, onsuz yapamayacağınız bir şeye sahip oluyordunuz. Bu, küçük sınavların büyük ödülleriydi.
Baran Kaya. Bana, yaşamın katlanılabilir olduğunu gösteren kişi.
"Sen bana şöyle bakınca yemin ederim gerginlikten ölesim geliyor." Direksiyonun üzerindeki parmakları sıkılaştı. "Bir şey mi yaptım?"
"Yo. Beni uyandırıp gece kulübüne gidiyoruz demen hayattaki en güzel şey değil de ne?" Esnedim, bacaklarımı açarak gerindim. Aslında sesim alaylı olsa da dalga geçmiyordum. O kadar narin, sevgi dolu uyandırmıştı ki uyandığımda kalbim çıkacak gibiydi. "Neyse hadi bir şey demiyorum ama bir daha beni uyandırırsan yüzüne patlatırım."
"Çok vahşi seviyorsun sen de he." Duraksadı, öksürerek az önceki cümlemesini saklamaya çalıştı. "Sevmek... Lafın gelişi yani, anladın sen."
Kahkaha attım. "Sıç sıç."
Araba sağa doğru kırıldı ve kulübün yolu göründü. Kulübün kapısına geldiğimizde içeriden gelen sesler, uzun zamandır böyle bir ortamda bulunmadığım için şimdiden fazla gelmişti. Fakat Baran'ın yanında o kadar iyi hissediyordum ki, gerisini siktir ettim.
Loş ışıkla birlikte farklı ışıklandırmalar tenimizin üzerinde gezerken yürümeye devam ettik.
"Yüzümde bir şey mi var?" dedi, bana dönerken kaşlarını kaldırdı. "Herkes neden bakıyor?"
"Eh, yanında ben varım. Girdiğin her ortamda böyle olacak artık. Alış canım."
Şakamı ciddiye aldı, düşündü. "Yalnız... Gözlerin çoğu benim üzerimde."
"Siktirtme gözleri bana." Gömleğinin üstten açık birkaç düğmesine, hafif bronzlaşmış teninin oradan ateşli bir şekilde göz kırpmasına yutkunarak baktım. "Dar ve açık saçık giyinirsen böyle olur."
Sırıttı. "Hadi ya?"
Gözlerim Uğur'u bulduğunda içten içe oflayasım gelse de elimi Baran'ın omzuna koyarak yürümeye devam etmesini sağladım.
Locaya yerleşirken Uğur, yanında oturan kızdan içki getirmesini istedi ve bize döndü. "Baştan uyarayım, fena dağıtacağım. Beni toplarsın, değil mi Baran?"
"Hayır. Seninle değil, benimle ilgilenecek." diyerek, neredeyse üzerine atlarmış gibi ters bir tepki verdim.
Gözlerini devirdi, o anda huzursuzlukla yerinden fırladı. Bize doğru gelen bir kızı olabildiğince nazik bir şekilde tuttu ve bir u dönüşü yapmasını sağladı. "Hiç bozma. Buradan devam et."
Tanıdık gelen kıza tekrar baktığımda Melis olduğunu fark ettim.
"Elini çeker misin, Uğur'cuğum?" diyerek Uğur'u ittirdi. Uğur ise Baran'a bakarak ne yapması gerektiğini çözmeye çalışıyordu. Melis, aralarındaki bakışmanın sonuçlanmasına izin vermeden devam etti: "Ne yani? Bulut'la gerçekten arkadaş mı oldunuz?"
