Het is alweer vijf uur als Bella weer naar beneden gaat en samen met zia Filomena de tafel dekt. Bella weet wat zia denkt, maar ze gaat er niet op in. Deze keer moet zia zelf maar ondervinden waarom ik zo stil ben. Ik heb geen zin om het nu te vertellen. Dat doe ik wel een andere keer.
Zia Filomena wil net beginnen met het eten op te scheppen als er op de deur wordt geklopt.
Er verschijnt een glimlach op Bella's gezicht. Zio Edoardo is deze keer nogal vroeg thuis, iets wat rustgevend is voor Bella. Dio heeft hem ook vandaag weer beschermd.
"Edoardo, je bent er al!" zegt Filomena tegen haar zo geliefde morito nadat ze naar de deur is gelopen.
"Ciao, schat!"
Bella ziet hoe zio Edoardo zijn moglie bekijkt. Hij zal vast vinden dat ze er moe uitziet, denkt Bella. Ze moet glimlachen als zia Filomena een kus op zio's lippen drukt.
Zio Edoardo is, zoals zia Filomena het haar heeft verteld, met zia Filomena getrouwd toen ze nog maar 19 jaar was. Bella kent hem, zolang ze zich kan herinneren, al haar hele leven en heeft een sterke band met hem.
"Ik ben blij dat je al thuis bent. Is Corrado niet mee?", vraagt zia Filomena als ze ziet dat zio Edoardo alleen is.
Hij gaat aan tafel zitten.
"Ciao, Bella", zegt hij, terwijl ook Bella een snelle kus krijgt.
"Corrado komt er direct aan." antwoordt hij zia Filomena.
Bella moet glimlachen als ze aan haar broer denkt. Corrado is maar anderhalf jaar ouder dan zij en naast het feit dat hij een super leuke broer is, is hij ook een van Bella's beste vrienden.
Nieuwsgierig kijkt ze door het raampje dat zich vlak naast de deur bevindt. Als ze in de verte tuurt, ziet ze dat haar broer niet alleen is. Bella zucht zacht. Hij heeft iemand meegenomen en ze weet precies wie. Stavros.
"Ciao, zia! Mag Stavros ook mee eten?" vraagt Corrado zodra hij in het huis is.
"Ciao Corrado", zegt Bella snel.
"Ciao kleintje", antwoordt Corrado terwijl hij Bella een warme glimlach schenkt.
Zia Filomena glimlacht naar de jongens en knikt. "Kom er maar bij, er is meer dan genoeg."
Stavros' blik is zoals gewoonlijk. Vrolijk, een tikkeltje speels. Gelukkig weet Bella hoe ze haar emoties weg kan steken zonder dat iemand het merkt. Altans, dat denkt ze toch.
"Weten je ouders dat je hier bent?", vraagt zia zodra Stavros aan de tafel komt zitten.
Stavros knikt. "Dat weten ze altijd, maakt u zich geen zorgen." zegt hij glimlachend.
Na het gebed staat zio Edoardo op en pakt uit zijn werkzak een pakje. Voordat Bella er erg in heeft, ligt het pakje voor haar neus.
"Dit is nog voor jou. Ik ben vanochtend een goede vriend tegengekomen, Salvatore. Hij is postbezorger en heeft dit van nonna gekregen voor jou.", vertelt Edoardo.
Bella bekijkt het pakje kort en legt het snel aan de kant. Ze zal het straks openmaken.
"Dankjewel, zio." zegt ze dankbaar.
Het gerecht dat zia heeft klaargemaakt, smaakt Bella helemaal niet. Dat ze een moeilijke eter is, weet ze, maar ze weet ook best wel dat dit gerecht nu eenmaal geen gerecht is wat kinderen graag eten. Rode linzen zijn verschrikkelijk, vindt Bella. En de worst maakt het alleen maar erger.
"Zia," fluistert Bella, terwijl de rest verder zit te praten, "mag ik alstublieft stoppen met eten en het pakje van nonna openmaken?"
Zia Filomena zucht. Bella weet heus wel dat zia het vervelend vindt dat ze nog altijd geen linzen lust op deze leeftijd.
JE LEEST
Bella - de Prinses
Historical Fiction- WATTY'S WINNAAR HISTORISCHE FICTIE 2019 - Een familiegeheim Een verborgen ruzie en een oude bekende. Bella dal Castello leidt maar een zorgeloos leventje vergeleken met andere mensen in hun dorp. Ze heeft een dak boven haar hoofd, gaat naar een de...
